Piroforyczność: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
asd |
tds |
||
Linia 1:
'''Piroforyczność''' - własność [[pierwiastek chemiczny|pierwiastków]] i [[związek chemiczny|związków chemicznych]], powodująca samozapłon w kontakcie z [[tlen|tlenem]] z [[powietrze|powietrza]].
Piroforyczność nie jest stałą cechą substancji, lecz zależy silnie od ich postaci fizycznej, składu powietrza (procentowa zawartość tlenu, wilgotność) oraz temperatury. Szczególnie podatne na samozapłon są [[pył|pyły]] i [[aerozol|aerozole]]. Np. [[węgiel kamienny]] w postaci bloków nie wykazuje silnych własności piroforycznych w temperaturze pokojowej, lecz w formie pyłu może ulec samozapłonowi już nawet w temperaturze 60°C.
Do pierwiastków wykazujących silne własności piroforyczne w temperaturze pokojowej należą m.in. [[metal alkaliczny|metale alkaliczne]] (zwłaszcza [[potas|potas]], [[cez]] i [[frans]]) a także [[fosfor]] w postaci białej. Przykładami związków piroforycznych są np. [[Tetrahydroglinian litu|glinowodorek litu]] (LiAlH<sub>4</sub>) , [[wodorek sodu]] (NaH) [[metylolit]] (CH<sub>3</sub>Li) i liczne [[związki metaloorganiczne]].
| |||