Wikipedia

Dewi Zephaniah Phillips: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m →‎Bibliografia: usunięcie poprzednio dodanej pozycji - to była pomyłka
O Jonesie
Linia 1:
{{Biogram infobox
|Biogram_osoby = DewiJohn ZephaniahRobert PhillipsJones
|data_urodzin = [[244 listopadawrześnia]] [[19341911]]
|miejsce_urodzin = w [[MorristonPwllheli]]
|zmarl = tak
|data_smierci = [[253 lipcaczerwca]] [[20071970]]
|miejsce_smierci = w [[Swansea]]
}}
 
'''DewiJohn ZephaniahRobert PhillipsJones''' (ur. [[244 listopadawrześnia]] [[19341911]], zm. [[253 lipcaczerwca]] [[20061970]]) - brytyjski filozof, jeden z głównych przedstawicieli– [[Wittgensteinowska filozofia religiiWalijczycy|Wittgensteinowskiej filozofii religiiWalijczyk]]., Wpropagator chwilikultury śmierci profesori [[filozofiajęzyk religiiwalijski|filozofiijęzyka religiiwalijskiego]], nafilozof. [[ClaremontW Graduatechwili University]]śmierci wdziekan [[Kalifornia|Kalifornii]]Wydziału i emerytowany profesorFilozoficznego [[Uniwersytet Walijski w Swansea|Uniwersytetu Walijskiego w Swansea]] (obecnie [[Uniwersytet Swansea]]).
 
==Biografia==
 
Urodził się w [[Pwllheli]]. W bardzo młodym wieku utracił ojca. W [[1929]] roku rozpoczął studia filozoficzne na [[Uniwersytet Walijski w Aberystwyth|Uniwersytecie Walijskim w Aberystwyth]], które ukończył z najwyższym wyróżnieniem. Dyplom doktora uzyskał na [[Uniwersytet Oksfordzki|Uniwersytecie Oksfordzkim]].
Urodził się w [[Morriston]] w [[Walia|Walii]] jako najmłodszy syn Davida i Alice Phillips. Byli to rdzenni [[Walijczycy]], po których D.Z.
Phillips odziedziczył przywiązanie do kultury swojego kraju - był m. in. znanym propagatorem [[Język walijski|języka walijskiego]]. Po rodzicach należących do miejscowego kościoła [[Kongregacjonalizm|kongregacjonalistycznego]] odziedziczył również wiarę i głębokie zainteresowanie sprawami religijnymi. Od najmłodszych lat zamierzał zostać [[pastor]]em. Zamierzenie to zrealizował sprawując przez krótki okres (od [[1959]] do [[1961]]) posługę w parafii Fabian Bay kościoła kongregacjonalistycznego. Wybrał jednak karierę akademicką. W [[1959]] wziął ślub - jego żoną została Margaret Monica Hanford. Mieli trójkę dzieci.
 
W [[1939]] powrócił do [[Aberystwyth]] na posadę wykładowcy. W [[1952]] roku przeniósł się na Uniwersytet Walijski w Swansea, gdzie został następcą [[A. E. Heath]]a na stanowisku [[dziekan]]a Wydziału Filozoficznego.
Między [[1952]] a [[1958]] studiował w Swansea, a od [[1958]] do [[1961]] na [[Uniwersytet w Oksfordzie|Uniwersytecie w Oksfordzie]].
W tym czasie poznał [[Rush Rhees|Rusha Rheesa]], który wywarł największy wpływ na jego filozoficzny rozwój.
Pracę wykładowcy rozpoczął w [[1961]] w [[Dundee]] w tamtejszym [[Queen's College]], następnie od [[1963]] pracował w [[Bangor]]. W [[1965]] powrócił na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Walijskiego w Swansea, gdzie został wykładowcą, w [[1967]] starszym wykładowcą, a w [[1971]] został profesorem i dziekanem Wydziału. Między [[1982]] a [[1985]] był również dziekanem Wydziału Sztuki, a od [[1989]] do [[1992]] sprawował funkcję prorektora. W [[1993]] został mianowany profesorem [[filozofia religii|filozofii religii]] na Claremont Graduate University w Kaliforni i od tego czasu aż do śmierci co pół roku przemieszczał się między [[USA]] a [[Walia|Walią]]. W Swansea w [[1996]] przeszedł na stanowisko profesora emerytowanego im. Rusha Rheesa. W tym samym roku został też dyrektorem ''The Rush Rhees Archives'', oraz ''The [[Peter Winch]] Archives'' - instytucji utworzonych przy Walijskim Uniwersytecie w Swansea głównie w celu zagospodarowania spuścizny obu filozofów. Był również redaktorem naczelnym kwartalnika ''Philosophical Investigations'' poświęconego w dużej mierze Wittgensteinowskiej filozofii religii. Od drugiej połowy lat dziewięćdziesiątych sukcesywnie wydawał kolejne tomy niepublikowanych dotąd notatek Rusha Rheesa. To głównie za sprawą działalności D. Z. Phillipsa Swansea zyskało reputację ważnego ośrodka filozofii Wittgensteinowskiej i filozofii religii.
 
Umarł na raka.
Zmarł nagle na atak serca w bibliotece uniwersyteckiej w Swansea.
 
==Działalność publiczna==
==Poglądy filozoficzne==▼
 
J. R. Jones już jako starszy i szanowany profesor włączył się w działalność [[Cymdeithas yr Iaith Gymraeg]] (Stowarzyszenia Języka Walijskiego) - organizacji założonej w [[1962]] głównie przez młodych Walijczyków, która propagowała [[obywatelskie nieposłuszeństwo]] w walce o równouprawnienie języka walijskiego. Jego płomienne wystąpienia na spotkaniach organizowanych przez Stowarzyszenie gromadziły tłumy. Był przeciwnikiem [[Plaid Cymru]] (Walijskiej Partii Nacjonalistycznej), którą oskarżał o zaniechanie walki w obronie kultury i języka na rzecz walki o władzę.
Filozofia Phillipsa ukształtowana została pod wpływem jego nauczycieli ze Swansea: [[J. R. Johnes]]a, [[Roy F. Holland|Roya F. Hollanda]] i przede wszystkim Rusha Rheesa. Jego zainteresowania obejmowały filozofię religii, [[etyka|etykę]] i relacje między [[filozofia|filozofią]] a [[literatura|literaturą]]. Podobnie jak Rhees inspirował się pracami [[Ludwig Wittgenstein|Ludwiga Wittgensteina]], [[Simone Weil]], oraz [[Søren Kierkegaard|Sørena Kierkegaarda]]. Napisał ponad 20 monografii, głównie na tematy związane z Wittgensteinowską filozofią religii.
 
Uważany jest za najważniejszego i najbardziej wpływowego walijskiego publicystę lat 60-tych.
 
▲==Poglądy filozoficzne==
 
W swojej działalności naukowej Jones zajmował się głównie trzema zagadnieniami: problemem [[spór o uniwersalia|uniwersaliów]], związkami między [[Źródła poznania|doświadczeniem zmysłowym]] a [[sceptycyzm]]em, oraz kwestią [[samoświadomość|samoświadomości]] i jej związków z innymi świadomościami.
Jego poglądy są bardzo zbliżone do poglądów Rheesa, znacznie bardziej niż do innych przedstawicieli nurtu: [[Norman Malcolm|Normana Malcolma]], Petera Wincha, czy R. F. Hollanda. Sam Rhees nie interesował się publikacją swoich tekstów - jego pierwszy zbiór esejów, ''Without Answers'' z roku [[1969]], został wydany właśnie dzięki staraniom Phillipsa. Wydaje się więc, że Phillips czuł misję propagacji filozofii swojego nauczyciela i kolegi jeszcze zanim stał się wydawcą jego pośmiertnych książek. We własnych tekstach bardzo często się na niego powołuje.
 
Zajmował się również [[filozofia religii|problematyką religijną]] i [[teologia|teologiczną]]. Był popularyzatorem myśli [[Paul Tillich|Paula Tillicha]], [[Dietrich Bonhoeffer|Dietricha Bonhoeffera]] i [[Rudolf Bultmann|Rudolfa Bultmanna]] w obrębie literatury walijskiej. Jego późniejsze eseje poświęcone religii zawierają wątki odwołujące się do myśli [[Ludwig Wittgenstein|Wittgensteina]] i [[Simone Weil]] (prawdopodobnie miało to związek z wpływem otoczenia - na Wydziale Filozoficznym w Swansea aktywnie działał wówczas [[Rush Rhees]]). Jego osoba może być uważana za łącznik kontynentalnej tradycji [[teologia demitologizacji|teologii demitologizacji]] oraz [[metafizyka|metafizyki]] [[różnica ontologiczna|różnicy ontologicznej]] z [[Wittgensteinowska filozofia religii|Wittgensteinowską filozofią religii]] rozwijającą się głównie na uniwersytecie w Swansea (Rush Rhees, [[Peter Winch]], [[R. F. Holland]], [[D. Z. Phillips]]).
Można jednak podać kilka wyróżników charakterystycznych dla filozofii Phillipsa:
*rozumienie duszy jako relacji człowieka z Bogiem i wynikająca z tego specyficzna interpretacja idei nieśmiertelności osobowej jako wieczności tej relacji pozostającej w Bogu (zob. ''Death and Immortality'', 1970);
*rozumienie filozofii jako specyficznej niezaangażowanej postawy kontemplatywnej, której celem jest rozumienie, a nie tworzenie teorii (zob. np. ''Religion and Hermeneutics of Contemplation'', 2001);
*krytyka idei teodycei ze względu na stanowisko, że Bóg nie może być przedmiotem moralnej oceny (zob. ''The Problem of Evil and The Problem of God'', 2004);
*rozwinięcie Wittgensteinowskiej koncepcji przesądu.
Charakterystyczne dla Phillipsa jest też ogólne przekonanie, że pogłębiający się kryzys duchowości, który obserwował w obrębie cywilizacji europejskiej, sprawia, że pewne treści tracone są na zawsze. Za kryzys ten odpowiada bowiem według niego proces stopniowej erozji sensu języka, przede wszystkim języka religijnego, który polega na tym, że wyrażenia tego języka z winy niewłaściwej interpretacji (np. filozoficznej) tracą swoje pierwotne znaczenie i w konsekwencji stają się niezrozumiałe i zbędne dla współczesnego człowieka. Utrata znaczenia jest nieodwracalna. Za swoistego "proroka" nadchodzących czasów Phillips uznawał dramaturga [[Samuel Beckett|Samuela Becketta]].
 
==Bibliografia==
::'''Opublikowane książki:'''
*''Religion as a True Myth: Inaugural Lecture'', 1952;
*''Prydeindod'', 1966 ('Brytyjskość');
*''A Rhaid i'r Iaith Ein Gwahanu?'', 1967 ('Czy język musi nas dzielić?');
Ac Onide, 1970 (Lecz jeśli nie);
Gwaedd Yng Nghymru, 1970 (Płacz w Walii);
Ważniejsze artykuły:
Our Knowledge of Other Persons, 1950;
How Do I Know Who I Am?, 1960;
Belief and Loss of Belief, 1973 (wraz z D. Z. Phillipsem);
 
Pełna lista wydanych i redagowanych przez D. Z. Phillipsa publikacji książkowych przygotowana na podstawie informacji z katalogów [[British Library]].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Dewi_Zephaniah_Phillips”