Stanisław Gawlikowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: usuwanie błędnych redirectów do Drużynowe mistrzostwa Polski w szachach + WP:SK |
m Wspomagane przez robota ujednoznacznienie: Panorama (tygodnik) |
||
Linia 5:
W latach 1946-[[1964]] dwunastokrotnie uczestniczył w finałach [[Mistrzostwa Polski w szachach|mistrzostwach Polski]]. Największy sukces w karierze odniósł w roku [[1948]], zdobywając w [[Kraków|Krakowie]] tytuł wicemistrza kraju. Był również ośmiokrotnym [[Drużynowe mistrzostwa Polski w szachach|drużynowym mistrzem Polski]] w barwach warszawskich drużyn [[Polonia Warszawa|Polonii]] i [[Legion Warszawa|Legionu]]. Trzykrotnie zwyciężał w mistrzostwach Warszawy. Kilkakrotnie wystąpił w turniejach międzynarodowych (m.in. w [[Karlovy Vary|Karlovych Varach]] w roku 1948, [[Szczawno-Zdrój|Szczawnie-Zdroju]] w roku [[1950]] i [[Międzyzdroje|Międzyzdrojach]] w roku [[1952]]) oraz z powodzeniem reprezentował Polskę w meczach drużynowych.
W roku [[1947]] był jednym z założycieli miesięcznika "[[Szachy (miesięcznik)|Szachy]]", które przez ponad 40 lat było jedynym szachowym periodykiem w Polsce. Jednocześnie prowadził szachowe audycje w [[Polskie Radio|Polskim Radiu]] oraz popularyzował królewską grę w wielu pismach, m.in. w "[[Panorama (śląski tygodnik)|Panoramie]]", "[[Sportowiec (gazeta)|Sportowcu]]", "[[Życie Warszawy|Życiu Warszawy]]", "[[Świat Młodych|Świecie Młodych]]" i "[[Rzeczpospolita (gazeta)|Rzeczpospolitej]]".
Duże uznanie zdobył również jako [[pisarz]], [[historyk]] i teoretyk szachów. W swoich książkach imponował nie tylko wiedzą historyczną i praktyczna, ale również umiejętnością barwnych opisów. Do [[Kanon (sztuka)|kanonu]] polskiej literatury szachowej weszły ''Olimpiady szachowe'' i ''Walka o tron szachowy'', jak również wybitne prace teoretyczne ''Teoria debiutów'' oraz dwutomowa ''Końcowa gra szachowa''.
| |||