Anna Maria Huarte: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Koscierzak (dyskusja | edycje) |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 7:
Ślub pary odbył się w katedrze w Valladolid [[27 lutego]] [[1805]] roku. Anna Maria otrzymała solidny posag w wysokości 100 000 [[peso]], którego część narzeczony zużył na kupno hacjendy w [[Apeo]]. Anna Maria zawsze pozostawała w cieniu wielkiego mężą, którego obdarzała co chwila nowym potomkiem. Żonę "Wyzwoliciela", jak nazywano jej męża, przyjęto w jej rodzinym mieście jak królową. Małżonka Iturbid była uwielbina przez Meksykanów.
Gdy proklamowano cesarstwo zdecydowano się namaścić i ukoronować Marię Annę razem z małżonkiem i nadać jej tytuł cesarzowej. Koronacja odbyła się [[21 lipca]] [[1822]] roku. Agustín sam koronował swoją żonę. Nowa cesarzowa nie wtrącała się do polityki, zajmowała się wychowywaniem dzieci. Cesarzowa godnie rządziła, a do towarzystwa miała arystokratyczne damy dworu. Mimo miłości męża do Anny Marii wiadomo o jednej jego kochance, arystokratce Marii Ignacii Rodríguez de Valasco de Villar Villamil. Po abdykacji męża w [[1823]] roku, była cesarzowa udała się wraz z nim na wygnanie do [[Włochy|Włoch]]. Agustína de Iturbide powrócił do Meksyku, gdy zaistniało zagrożenie ponownego włączenia państwa do [[Hiszpania|Hiszpanii]]. Został tam aresztowany i rozstrzelany w [[
Rząd Meksyku postanowił, że wdowa po cesarzu i jej rodzina ma wyjechać do [[Kolumbia|Kolumbii]] i wyznaczyła Marii Annie roczną pensję w wysokości ośmiu tysięcy peso. Ponieważ nie znalazł się ani jeden statek, który w tych dniach mógłby ich tam odtransportować, pozwolono jej przenieść się do [[USA|Stanów Zjednoczonych]], gdzie znalazła stałe miejsce pobytu. Początkowo mieszkała w [[Baltimore]], a potem w małym domku w [[Georgtown]] na obrzeżach [[Waszyngton]]u. W klasztorze Nawiedzenia w tym mieście do dzisiaj można zobaczyć kilka portretów i pamiątek po rodzinie Marii Anny, gdyż ta często przebywała w klasztorze, do którego wstapiła jej córka, Juana. Miała tam swoją celę, a także miejsce na chórze i w refektarzu. W klasztorze często nosiła habit mniszki, ale nigdy na zewnątrz. Podarowała swój strój koronacyjny ze srebrbymi i złotymi nitkami, z których porobiono potem ozdoby i relikwiarze.
| |||