Stanisław Czopowicz

polski instruktor harcerski

Stanisław Czopowicz (ur. 13 marca 1950 w Warszawie) – polski teolog, instruktor harcerski, harcmistrz, w latach 80. przewodniczący Rady Porozumienia Kręgów Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego (KIHAM).

Stanisław Czopowicz
Data i miejsce urodzenia

13 marca 1950
Warszawa

Stopień harcerski

harcmistrz

przewodniczący Rady Porozumienia Kręgów Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego (KIHAM)
Okres sprawowania

od 1980
do 1982

W Warszawie ukończył liceum ogólnokształcące, a następnie studia wyższe teologiczne na specjalności teologia pastoralna.

Od końca lat 60. uczestnik inicjatyw niepodległościowych, wieloletni pracownik w dziedzinie kultury i nauki (m.in. autor baz danych i systemów informacji o muzyce, redaktor i wydawca książek, czasopism i nagrań muzycznych, współpracownik wydania dwudziestodziewięciotomowej encyklopedii The New Grove Dictionary of Music and Musicians, twórca Ośrodka Dokumentacji Polskiej Muzyki Współczesnej przy Związku Kompozytorów Polskich), był także redaktorem naczelnym wydawnictw – kierownikiem Działu Nauki i Wydawnictw w warszawskim Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina.[1]

W latach 1977–1980 współpracował z wydawnictwami niezależnymi, składał, kolportował, drukował, zajmował się sprawami techniczno-organizacyjnymi. Od 1973 współorganizował niezależne obchody rocznic narodowych. Obecnie doktor teologii Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie (rozprawa doktorska Problematyka ideowa i wychowawcza harcerstwa w Polsce 1945–1980 w 2008)[2]. Żonaty, dwóch synów.

Harcerstwo edytuj

Instruktor harcerski, harcmistrz (m.in. zastępowy, drużynowy, wieloletni komendant Szczepu 208 Warszawskich Drużyn Harcerskich i Zuchowych w Hufcu ZHP Warszawa-Mokotów). Był też hufcowym Hufca ZHP Konstancin-Jeziorna.

W latach 1980–1982 był przewodniczącym Porozumienia Kręgów Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego.

Po wprowadzeniu stanu wojennego jako Przewodniczący Rady Porozumienia KIHAM został internowany.[3] W czerwcu 1982 władze ZHP zdelegalizowały Radę Porozumienia. Do 1984 roku kierował niejawną kontynuacją Porozumienia („Ruch Harcerski”, „Ruch Harcerski Rzeczypospolitej”), do 1986 uczestniczył w pracach kierownictwa. W latach 1983–1985 zarządzał działalnością wydawniczą „Ruchu” i centralnym wydawnictwem „Ruchu Harcerskiego”, a do 1986 ogólnopolskim kolportażem. Publikował w drugim obiegu.

W 1989 członek Komitetu Założycielskiego Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej[4], przewodniczący Sądu Harcerskiego w latach 1989–1990.[5]

Książki autorstwa Czopowicza edytuj

Przypisy edytuj

  1. Instytut Pamięci Narodowej- Kraków, Harcerska Solidarność. Od legalizacji do delegalizacji [online], Instytut Pamięci Narodowej - Kraków [dostęp 2023-09-27] (pol.).
  2. KRONIKA PAPIESKIEGO WYDZIAŁU TEOLOGICZNEGO W WARSZAWIE SEKCJA ŚW.JANA CHRZCICIELA ZA ROK AKADEMICKI 2007/2008, „Warszawskie Studia Teologiczne XXI/2008, 281-308”, 2008 [dostęp 2023-09-27] (pol.).
  3. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2023-09-27].
  4. 26 lat temu powstał Komitet Założycielski ZHR [online], ZHR.pl [dostęp 2023-09-26] (pol.).
  5. Ewa Borkowska-Pastwa, Renata Adrian-Cieślak, Urszula Kret: Starszyzna Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej 1989–2022. Warszawa: Wydawnictwo ZHR, 2023, s. 55. ISBN 978-83-87899-32-5.

Linki zewnętrzne edytuj