Stanisław Wilkoszewski

Stanisław Wilkoszewski (ur. 16 listopada 1882 w Rudzie Pabianickiej, zm. 18 lipca 1955 w Przybyszewie) – polski duchowny rzymskokatolicki, kanonik.

Stanisław Wilkoszewski
Ilustracja
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

16 listopada 1882
Ruda Pabianicka

Data i miejsce śmierci

18 lipca 1955
Przybyszew

Proboszcz parafii pod wezwaniem Św. Apostołów Piotra i Pawła w Przybyszewie
Okres sprawowania

1914–1955

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

21 maja 1905

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys edytuj

Absolwent Warszawskiego Seminarium Metropolitalnego. Otrzymał sakrament święceń 21 maja 1905 w kościele św. Krzyża w Warszawie. Od września 1914 do końca życia pełnił funkcję proboszcza parafii pod wezwaniem Św. Apostołów Piotra i Pawła w Przybyszewie. Był działaczem społecznym. oświatowym, gospodarczym, w tym w ramach Akcji Katolickiej w II RP i Narodowej Demokracji w powiecie grójeckim. W okresie II RP został prezesem Straży Ochotniczej w Dębnowoli[1][2][3]. W 1922 wraz z ks. Marcelim Nowakowskim założył Żeńską Szkołę Ogrodniczo-Rolniczą[4].

30 maja 1930 otrzymał tytuł kanonika.

Podczas II wojny światowej ksiądz Wilkoszewski był duchowym przywódcą żołnierzy NOW[4].

Zmarł 18 lipca 1955. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Przybyszewie.

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. OSP Dębnowola. [dostęp 2015-05-03].
  2. Jacek Fiuczek: Oto nasze dzieje. [dostęp 2015-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  3. Witamy na stronie Ochotników z Dębnowoli. [dostęp 2015-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  4. a b Tomasz Plaskota: Zarys historii ruchu narodowego na Ziemi Grójeckiej do 1945 r.. [dostęp 2015-05-03].
  5. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 37.

Bibliografia edytuj