Stille Hilfe

Stille Hilfe (pol. Cicha Pomoc, oficj. Stille Hilfe für Kriegsgefangene und Internierte – Cicha Pomoc dla Jeńców Wojennych i Internowanych) – niemiecka organizacja wspierająca po zakończeniu II wojny światowej byłych funkcjonariuszy III Rzeszy.

Działalność

Organizacja została założona przez księżną Helenę Elisabeth von Isenburg, żonę nazistowskiego naukowca ks. Wilhelma Karla von Isenburga. Aktywność rozpoczęto od 1946. Pierwotnie jej działalność była utajniona i skupiała się na pomocy dawnym nazistom w ucieczce szczurzym szlakiem do krajów Ameryki Południowej. Cicha Pomoc została oficjalnie zarejestrowana w 1951, co umożliwiło jej przeprowadzanie zbiórek pieniędzy „na więźniów wojennych i inne osoby internowane”.

Cicha Pomoc prowadziła działania w celu ratowania nazistów przed grożącymi im wyrokami (m.in. pokrywała koszty prawne i sądowe) oraz opiekowała się nimi na starość po opuszczeniu przez nich więzień (staranie o miejsca w domach starców, zapewnienie utrzymania i opieki lekarskiej).

Działalność organizacji wspierała Gudrun Burwitz, córka Heinricha Himmlera, szefa SS.

Wśród osób, które chroniono i wspierano byli: Adolf Eichmann, Anton Malloth, Erich Priebke, Erna Wallisch, Josef Mengele, Josef Schwammberger, Klaus Barbie, Walter Rauff.

Zobacz też

• ODESSA
• HIAG
• Alois Hudal

Bibliografia

• Friedrich Pfad: Helene Elisabeth Prinzessin von Isenburg – Eine Spurensuche, Wistana Verlag, 2019, ISBN 978-3-9524953-3-9 (Leseprobe bei GoogleBooks).
• Friedrich Pfad: Die NSU-Affäre & Das Trio – Im Visier: Andrea Röpke, Oliver Schröm und Hajo Funke, Wistana Verlag, 2019, 2. Auflage, ISBN 978-3-9524953-1-5 (Leseprobe bei GoogleBooks).
• „Cicha Pomoc i brunatni towarzysze”, oprac. Oliver Schröm i Andrea Röpke, wyd. 2002.

Linki zewnętrzne

• Córka Himmlera wspiera byłych hitlerowców [dostęp 2010-12-01]
• Artykuł z Franfurter Rundschau, 2001