Superbąbel Orion–Erydan
Superbąbel Orion–Erydan – superbąbel znajdujący się na zachodzie mgławicy Oriona. Obszar został uformowany z zapadającej się pozostałości po wybuchu supernowej, która może być związana z asocjacją Oriona OB1. Bąbel jest rozciągnięty na przestrzeni 1200 lat świetlnych[1] i jest superbąblem najbliższym Bąblowi Lokalnemu (w którym znajduje się Słońce).
Superbąbel Orion–Eridan został odkryty w latach siedemdziesiątych XX wieku przez Carla Heilesa, za pomocą radioobserwacji w paśmie 21 cm[2].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ B. Aschenbach, Hermann-Michael Hahn, and Joachim Truemper: The invisible sky: ROSAT and the age of X-ray astronomy. Springer, 1998. ISBN 978-0-387-94928-4. (ang.).
- ↑ Robert Sanders: Bursting bubbles in the galactic disk appear to be source of hot gas permeating the Milky Way galaxy and its halo. Berkeley. (ang.).