Sezon Superligi duńskiej zostanie rozegrany na przełomie 2015 i 2016 roku jako 60. sezon rozgrywek o mistrzostwo Danii w hokeju na lodzie. Do rozgrywek przystąpi 10 zespołów. Obrońcą tytułu mistrzowskiego jest SønderjyskE Ishockey, który w finale poprzedniej edycji pokonał Esbjerg Energy 4:1.

Superliga 2015/2016
2015 2017
Szczegóły
Państwo

 Dania

Liczba zespołów

10

Runda zasadnicza
Termin

18 września 2015 – 19 kwietnia 2016

Liczba kolejek

45

Król strzelców

Dale Mitchell 77 goli

Runda finałowa
Zwycięzca

Esbjerg Energy

2. miejsce

Herning Blue Fox

3. miejsce

Frederikshavn White Hawks

Sezon zasadniczy

edytuj

System rozgrywek

edytuj

W skład ligi wchodzi 10 klubów zawodowych, które grają po 36 spotkań (4 razy z każdym zespołem - 2 u siebie i 2 na wyjeździe). Pierwsze osiem zespołów awansuje do fazy playoff. Dwa ostatnie zespoły nie rozgrywają już żadnych meczów.

Tabela

edytuj
Msc. Zespół M Pkt Z WpD PpD P G+ G-
1 SønderjyskE Ishockey 45 93 25 7 4 9 147 89
2 Frederikshavn White Hawks 45 92 26 4 6 9 186 119
3 Esbjerg Energy 45 82 22 7 2 14 148 104
4 Herning Blue Fox 45 76 21 4 5 15 127 100
5 Odense Bulldogs 45 73 22 2 3 18 191 154
6 Rungsted Seier Capital 45 68 20 2 4 19 121 133
7 Rødovre Mighty Bulls 45 64 16 6 4 19 132 125
8 Aalborg Pirates 45 52 14 3 4 24 129 174
9 Gentofte Stars 45 47 13 2 4 26 103 166
10 Herlev Eagles 45 28 8 1 2 34 85 206

Legenda:     = Awans do Ligi Mistrzów + awans do playoff,     = Awans do playoff

Faza play-off

edytuj

Faza play-off w rozgrywkach Superisligaen w sezonie 2015/2016 składała się z trzech rund. Uczestniczy w niej drużyny z miejsc od 1 do 8 sezonu zasadniczego. Drużyna, która zajęła w sezonie zasadniczym wyższe miejsce w sezonie zasadniczym (1-4), miały przywilej roli gospodarza ewentualnego siódmego meczu w rywalizacji oraz wybierały sobie przeciwnika w pierwszej rundzie play-off. Przy tym mistrz sezonu zasadniczego mógł być ewentualnie zawsze gospodarzem siódmego meczu oraz jako pierwszy wybierał sobie przeciwnika. Wszystkie cztery rundy rozgrywane były w formule do czterech zwycięstw.

Bibliografia

edytuj