Swolkień
Swolkień (ros. Сволькин, lit. Svolkenis) – ród polsko-rusko-litewski.
Ród używał dwóch herbów: Pomian i Leliwa.
Swolkień w języku skandynawskim znaczy "Wilk – król". Świadczy to, że ród Swolkieniów wywodzi się od plemion normandzkich, które w czasach przedhistorycznych podbiły Litwę i w niej się osiedliły.
Wieś rodowa Swolkienie leży na terenie dawnego województwa trockiego. Była ona w posiadaniu rodu jeszcze na początku XVI wieku. Metryka litewska z tego okresu (1525) wspomina, że Swolkienie "winni byli dostawiać trzech zbrojnych konnych na potrzeby wojenne"[1].
Ród Swolkieniów należy do najdawniejszych polsko-rusko-litewskich, gdyż wzmianki o niej znajdujemy już w dokumentach z XIV stulecia. Kronikarze, mówiąc o najeździe na Litwę i spustoszeniach wyrządzonych przez Krzyżaków w 1399, wspominają, że napadli oni także na wieś Swolkienia, zrabowali ją i spalili wraz z dworem. Mieszkańcom z trudnością udało się uciec.
Przypisy edytuj
- ↑ Przewodnik Heraldyczny II, Kosiński AD A.M, Warszawa 1880, s. 569.
Bibliografia edytuj
- Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. Tom I-V, Ciechanowicz, Jan, Wydawnictwo: Fosze Wydawnictwo Oświatowe, Wprowadzono: 20-06-06, ISBN 83-87602-80-9