Syberyjski Okręg Wojskowy

operacyjno-terytorialny związek sił zbrojnych ZSRR

Syberyjski Okręg Wojskowy (ros. Сибирский военный округ, СибВО) – ogólnowojskowy, operacyjno-terytorialny związek radzieckich sił zbrojnych.

Syberyjski Okręg Wojskowy
 Сибирский военный округ
ilustracja
Historia
Państwo

 ZSRR

Organizacja
Dyslokacja

Nowosybirsk

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Utworzony rozkazem Rewolucyjnej Rady Wojskowej ZSRR nr 757/138 z 12 czerwca 1924 poprzez przemianowanie Zachodniosyberyjskiego Okręgu Wojskowego. Sztab znajdował się w Nowosybirsku.

Federacja Rosyjska posiadała Syberyjski Okręg Wojskowy Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej.

Historia

edytuj

Syberyjski Okręg Wojskowy z dowództwem w Nowosybirsku sformowany jeszcze przed wybuchem drugiej wojny światowej. 9 lipca 1945 został podzielony na Zachodnio-Syberyjski OW z 8 Armią z dowództwem w Nowosybirsku oraz okręgami administracyjnymi: Tjumeń, Omsk, Nowosybirsk, Tomsk, Kamerowo i Kraj Ałtajski oraz Wschodnio-Syberyjski OW z 50 Armią, dowództwem w Irkucku obejmujący Jakucką SRR, Kraj Krasnodarski, okręg autonomicznyTuwa, okręg administracyjny Irkuck. W maju 1954 część terytorium likwidowanego Wschodnio-Syberyjskiego OW włączono w skład Zachodnio-Syberyjskiego OW, który to 4 stycznia 1956 został przemianowany na Syberyjski OW. Na przełomie 1989–1990 na obszarze SOW pozostawał 33 Korpus Armijny oraz 5 samodzielnych związków taktycznych oraz jednostki centralnego i okręgowego podporządkowania. Osłonę powietrzną realizowały elementy 14 Armii Obrony Powietrznej. Do chwili uruchomienia procesu wycofywania wojsk z Europy Środkowej na obszarze okręgu pozostawało około 80 000 żołnierzy, 2000 czołgów, 3500 bwo, 22 000 środków artyleryjskich. Po podpisaniu i wykonaniu zasadniczej części warunków porozumienia CFE-1 do SOW przebazowano nadwyżki uzbrojenia konwencjonalnego z europejskiej części Federacji Rosyjskiej. Było to między innymi około 11 500 czołgów[1].

Oficerowie sztabu okręgu

edytuj
Dowódcy okręgu
Członkowie rady wojskowej
Szefowie sztabu

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
  • Командный и начальствующий состав Красной Армии в 1940-1941 гг. Структура и кадры центрального аппарата НКО СССР, военных округов и общевойсковых армий. Документы и материалы. Российский государственный военный архив, Moskwa 2005.