Sylit (silit)[1]materiał ceramiczny o dobrej przewodności elektrycznej, stosowany jako element grzejny w elektrycznych piecach oporowych. Otrzymywany jest przez spiekanie węgliku krzemu (karborundu) z krzemem pierwiastkowym zmieszanych z gliceryną. Wypalanie przeprowadza się w atmosferze tlenku węgla lub azotu w temperaturze 1500 °C.

Sylit ma dobrą wytrzymałość mechaniczną i odporność chemiczną, a jego opór właściwy (rzędu 10-3 Ωm[a]) maleje ze wzrostem temperatury. Elementy oporowe wykonane z sylitu charakteryzują się małą indukcyjnością.

Uwagi edytuj

  1. Dla porównania, opór właściwy konstantanu stosowanego do wyrobu drutów oporowych wynosi 0,5×10−6 Ωm.

Przypisy edytuj

  1. silit. [w:] Słownik języka polskiego PWN [on-line]. [dostęp 2014-09-01].

Bibliografia edytuj

  • Encyklopedia techniki. Chemia. Warszawa: WNT, 1965.