Sylwia Bujak-Boguska
Sylwia Bujak-Boguska (ur. 17 października 1893 – ?) – działaczka feministyczna i niepodległościowa.
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
prawniczka, działaczka feministyczna i niepodległościowa |
| Stanowisko |
sędzia Sądu Grodzkiego w Warszawie |
| Rodzice |
Aleksander Boguski |
| Małżeństwo |
Antoni Bujak |
| Dzieci |
Hanna Ewa |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Uczestniczka strajku szkolnego (1905)[1]. Należała do Organizacji Młodzieży Narodowej ("Pet), współorganizowała Związek Strzelecki[1].
Podczas I wojny światowej działała w Lidze Kobiet Pogotowia Wojennego, Polskiej Organizacji Wojskowej i Kole Pomocy dla Legionistów[1]. W 1917 została członkinią Centralnego Komitetu Równouprawnienia Kobiet Polskich[1]. W 1918 uczestniczka Zjazdu Kobiet Polskich.
Prawniczka, sędzia Sądu Grodzkiego w Warszawie[2]. W okresie międzywojennym pracowała jako sekretarka w organizacji Pomoc Górnoślązakom. Od początku istnienia członek zarządu (1919-1930)[3] a następnie wiceprzewodniczącą (1931-1939) Klubu Politycznego Kobiet Postępowych[1]. W 1922 współorganizatorka Komitetu Wyborczego Kobiet Polskich, kandydowała wówczas bezskutecznie do Sejmu z listy nr 19 (Unia Narodowo-Państwowa)[1]. Od 1927 reprezentowała Klub na forum Petite Entente des Femmes (Małej Ententy Kobiet)[3]. Członek prezydium i wiceprzewodnicząca Komitetu Wyborczego Kobiet Polskich (1927)[3]. Od 1928 działaczka Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet, gdzie m.in. pracowała w Wydziale Spraw Kobiecych i Wydziale Prasowym[1] Uczestniczyła w redakcji organów prasowych ZPOK dwutygodnika „Praca Obywatelska” (1928–1939)[4] oraz tygodnika „Prosta Droga” (1930–1939)[1]. Współpracowała także z innymi gazetami, w których zamieszczała teksty propagujące idee emancypacji kobiet, m.in. w „Gazecie Chłopskiej”[5].
Podczas okupacji należała do Armii Krajowej[2].
Odznaczona edytuj
Medal Niepodległości (27 czerwca 1938)[6][7]
Rodzina edytuj
Córka Aleksandra Boguskiego. W 1924 wyszła za mąż za właściciela wzorcowego gospodarstwa sadowniczego pod Zawichostem i posła na Sejm Antoniego Bujaka (1891-1945). Mieli córkę Hannę Ewę (ur. w 1925), żołnierza AK[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Joanna Dufrat, W służbie obozu marszałka Józefa Piłsudskiego. Związek Pracy Obywatelskiej Kobiet (1928-1939), Kraków 2013, s. 412, biogram, ISBN 978-83-7730-952-0
- ↑ a b c Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939, tom: I A-D, oprac. Małgorzata Smogorzewska, red. Andrzej Krzysztof Kunert, Warszawa 1998, s. 228
- ↑ a b c Na straży praw kobiety. Pamiętnik Klubu Politycznego Kobiet Postępowych 1919-1930, oprac. Sylwia Bujak-Boguska, Warszawa 1930
- ↑ Joanna Dufrat, Polityka na łamach „Pracy Obywatelskiej” (1928–1939), organu prasowego sanacyjnego Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet, [w:] Polityka i politycy w prasie XX i XXI wieku: polityka w prasie kobiecej, red Małgorzata Dajnowicz i Adam Miodowski, Białystok 2019, s. 120 RUwB - wersja elektroniczna
- ↑ Ewelina Podgajna, „Gazeta Chłopska” w procesie komunikacji politycznej, w: Polityka i politycy w prasie XX i XXI wieku, red. Małgorzata Dajnowicz i Adam Miodowski, Białystok 2016, s. 269 RUwB - wersja elektroniczna
- ↑ Odznaczeni Medalem Niepodległości - Monitor Polski nr 177 z 5 sierpnia 1938,
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa CAW - Bujak-Boguska Sylwia