Szyja meandrowa
Szyja meandrowa, szyja zakola[1] – część ostrogi meandrowej, obustronnie podcinana przez zbliżające się do siebie dwa końce zakola rzeki.
Powstaje w wyniku zwiększania się promienia krzywizny sąsiednich zakoli w wyniku erozji bocznej, co prowadzi do zmniejszenia szerokości nasady ostrogi meandrowej. W trakcie wezbrania może ulec przerwaniu, następuje wówczas wyprostowanie koryta, odcięcie dawnego zakola i powstanie starorzecza[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Jan Flis, Szkolny słownik geograficzny, wyd. IV, Warszawa: WSiP, 1986, s. 142, ISBN 83-02-00870-2.
- ↑ Rzeźbotwórcza działalność rzek - procesy i formy fluwialne, [w:] Piotr Migoń, Geomorfologia, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 185, ISBN 83-01-14812-8.