Tętnica biodrowa wspólna

Tętnica biodrowa wspólna (łac.arteria iliaca communis) jest naczyniem krwionośnym, które jest końcowym odgałęzieniem aorty brzusznej. Pod względem topograficznym tętnica biodrowa wspólna nie należy do naczyń krwionośnych kończyny dolnej, ale do naczyń brzucha. Jednakże pod względem czynnościowym naczynie jest szczególnie ważne dla kończyny dolnej, gdyż w przypadku jego przerwania prowadzi do zmian martwiczych w kończynie dolnej.

Podział aorty na dwie tętnice biodrowe wspólne. Tętnica biodrowa wspólna dzieli się na tętnice biodrową zewnętrzną i wewnętrzną

Rozwidlenie aorty znajduje się na poziomie 3/4 części dolnej czwartego kręgu lędźwiowego. Tętnica biodrowa wspólna jest krótkim naczyniem, zakończonym rozwidleniem na tętnicę biodrową zewnętrzną i wewnętrzną na wysokości stawu krzyżowo-biodrowego. Biegnie wzdłuż przyśrodkowej krawędzi mięśnia lędźwiowego większego, kierując się w dół, bocznie i do przodu. Na swym przebiegu oddaje jedynie drobne gałęzie do otrzewnej, znajdującej się do przodu od tętnicy,do mięśnia lędźwiowego większego, znajdującego się z tyłu i do naczyń chłonnych okolicy brzucha. Przebieg tętnicy kończy się przed stawem krzyżowo-biodrowym, na poziomie dolnej krawędzi piątego kręgu lędźwiowego, gdzie tętnica biodrowa wspólna rozgałęzia się na silniejsze (średnica: 1 cm), przednio-boczne odgałęzienie - tętnicę biodrową zewnętrzną, oraz słabsze (średnica: 9 mm) tylno-przyśrodkowe odgałęzienie - tętnicę biodrową wewnętrzną.

Bibliografia

• Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. T. 3. Warszawa: PZWL, 2010. ISBN 978-83-200-4251-1. (pol.).brak strony w książce