Tadeusz Kuta
Tadeusz Kuta (ur. 8 lutego 1935 w Bydgoszczy, zm. 28 lutego 1983 w Gdańsku) – dziennikarz, pisarz, publicysta specjalizujący się w tematyce zbrodni hitlerowskich i współczesnych stosunków polsko-niemieckich[1].
Życiorys
edytujUrodził się Bydgoszczy, w rodzinie Władysława, technologa, i Anieli z domu Wierzgacz. W rodzinnym mieście ukończył w 1947 Szkołę Powszechną im. Konarskiego, następnie w 1950 Państwowe Gimnazjum Handlowe, gdzie uzyskał maturę. W 1956 ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie. Członek Związku Młodzieży Polskiej (1953–1956), od 1964 członek PZPR. W latach 1956–1957 był redaktorem i kierownikiem działu ekonomicznego „Ilustrowanego Kuriera Polskiego”, w latach 1958–1968 był zatrudniony w Rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy. Pracował także w bydgoskim oddziale Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce[1]. Od 1968 roku związany z Gdańskiem. Początkowo pracował jako kierownik redakcji literatury społeczno-politycznej i popularno-naukowej w Wydawnictwie Morskim, później jako zastępca redaktora naczelnego „Głosu Wybrzeża” (1968–1973), redaktor naczelny „Tygodnika Morskiego” (1973–1974), współtwórca i redaktor naczelny tygodnika „Czas” (1975–1976), redaktor naczelny „Głosu Wybrzeża” (23 marca 1976 – 13 grudnia 1981). Doradca i bliski współpracownik Tadeusza Fiszbacha[2]. W sierpniu 1982 objął kierownictwo redakcji literackiej w Rozgłośni Polskiego Radia w Gdańsku[3].
Był mężem Danuty[1].
Zmarł w Gdańsku, pochowany na cmentarzu Srebrzysko (rejon V, kwatera TAR III-1-74)[4].
Wybrane publikacje
edytuj- Imiona zbrodni, Gdynia: Wydawnictwo Morskie, 1965.
- Ziemia bydgoska w cieniu swastyki, Bydgoszcz: Związek Bojowników o Wolność i Demokrację, 1966.
- Anatomia kłamstwa, Gdynia: Wydawnictwo Morskie, 1968.
- Lekcja niemieckiego, Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1970.
- Uznanie, Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1973.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1972)
- Odznaka honorowa „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”
- Medal Pamiątkowy 30-lecia Akademii Medycznej w Gdańsku (1978)
- Medal Gdańska (1979)[5]
- Odznaka „Za zasługi położone dla rozwoju dziennikarstwa polskiego i SDP” (1979)[5]
Źródło:[1].
Nagrody i wyróżnienia
edytuj- Nagroda tygodnika „Polityka” za Imiona zbrodni – najlepszą książkę w dziedzinie najnowszej historii Polski (1966)[3]
- Nagroda Rady Ochrony Pamięci Walki i Męczeństwa i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich – za publicystykę na temat zbrodni hitlerowskich w Ziemia bydgoska w cieniu swastyki (1967)
- Nagroda Polskiego Klubu Publicystów Międzynarodowych za Anatomię kłamstwa (1969)
- Nagroda Wojewody Gdańskiego w dziedzinie kultury i nauki za całokształt twórczości publicystycznej (1974)[6][7]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d KUTA TADEUSZ, redaktor naczelny „Głosu Wybrzeża” – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2025-02-14].
- ↑ Daniel Wicenty, Gdańscy dziennikarze nomenklaturowi: portret zbiorowy, „Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały”, 0 (18), 2020, s. 131–185, DOI: 10.12775/Polska.2020.06, ISSN 2450-8365 [dostęp 2021-06-06] (pol.).
- ↑ a b Gdański Rocznik Kulturalny. Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Przyjaciół Sztuki, 1985, s. 174. ISBN 83-00-0228-7. [dostęp 2025-02-14].
- ↑ Wyszukiwarka Cmentarze w Gdańsku [online], cmentarze-gdanskie.pl [dostęp 2025-02-14].
- ↑ a b Odznaczenia gdańskich dziennikarzy. „Dziennik Bałtycki”. 165 (10 805), s. 2, 25 lipca 1979. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa-Książka-Ruch”. [dostęp 2025-04-08].
- ↑ Nagrody wojewódzkie. „Miesięcznik Kulturalny „Litery””. Rok XIII Nr 3 (147), s. 8, marzec 1974. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. [dostęp 2025-02-14].
- ↑ Kuta Tadeusz [w:] Słownik dziennikarzy i publicystów Pomorza 1945–2005, Dokument PDF, Gdańsk 2008, s. 101.