Tiangong 2
Tiangong 2 (chiń. 天宫二号, Pałac Niebiański nr 2) – chiński moduł orbitalny przeznaczony do eksperymentów na orbicie z udziałem załogowego statku kosmicznego Shenzhou 11 oraz towarowego Tianzhou. Eksperymenty te stanowiły etap w pracach nad chińską stałą stacją kosmiczną[1]. Tiangong 2 umieszczony został na orbicie 15 września 2016 r. za pomocą rakiety Chang Zheng 2F[2]. W październiku 2016 roku zacumował do niego załogowy Shenzhou 11 z dwójką załogi[2], a w kwietniu 2017 zadokował zaopatrzeniowy Tianzhou 1[3]. 18 lipca 2019 rozpoczęto zaplanowane manewry mające na celu deorbitację stacji[4]. Zejście z orbity miało miejsce 19 lipca, szczątki stacji spadły do południowego Pacyfiku[4].
| |
| Inne nazwy |
Model stacji Tiangong 2 wraz z pojazdem Shenzou |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
2016-057A |
| Państwo | |
| Zaangażowani | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
369 km |
| Apogeum |
378 km |
| Okres obiegu |
92 min |
| Nachylenie |
42,79° |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
15 września 2016 14:04 UTC |
| Koniec misji |
19 lipca 2019 |
| Wymiary | |
| Wymiary |
10,4 m x 3,35 m |
| Masa całkowita |
8600 kg |
Charakterystyka edytuj
Tiangong 2 pierwotnie stanowił zapasowy egzemplarz do misji Tiangong 1, jest zatem zbliżony do swojego poprzednika kształtem jak i rozmiarami[5]. Posiada ulepszony system podtrzymywania życia, umożliwiający miesięczny lub dłuższy pobyt załogi na jego pokładzie. Wcześniejsze spekulacje, że Tiangong 2 będzie modułem większym niż poprzednik, o rozmiarach zbliżonych do radzieckich stacji orbitalnych Salut, nie potwierdziły się.
Parametry techniczne statku Tiangong 2[6]:
- załoga: 3 osoby
- długość: 10,4 m
- średnica: 3,35 m
- pojemność hermetyzowana: 15 m3
- masa: 8,5 t
- liczba portów cumowniczych: 1 lub 2
Wyposażenie edytuj
Laboratorium wyposażone zostało w sprzęt do ćwiczeń (rower stacjonarny i bieżnię), pozwalający kosmonautom na zachowanie sprawności fizycznej przez cały pobyt. Na jego pokładzie znajdowała się także aparatura do eksperymentów medycznych, upraw roślinnych oraz wyposażenie do napraw[potrzebny przypis].
Loty do laboratorium edytuj
17 października 2016 roku wystartowała misja Shenzhou 11, która 18 października połączyła się z modułem. Uczestniczący w misji kosmonauci Jing Haipeng i Chen Dong pozostali na pokładzie laboratorium do 17 listopada.
20 kwietnia 2017 roku w stronę laboratorium wystartował automatyczny transportowiec Tianzhou 1. Po dwóch dniach odbyło się pomyślne dokowanie[3], a następnie przetoczenie paliwa[7]. Drugi test systemów odpowiedzialnych za tankowanie na orbicie odbył się 14 czerwca i zakończył sukcesem[8]. Operacja ta pozwoliła utrzymać TG-2 na orbicie przez kolejne lata (do 2019 roku) celem testów zachowania sprzętu w locie długookresowym[7].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Morris Jones: The Last Tiangong. SpaceDaily, 2015-10-20. [dostęp 2015-12-30]. (ang.).
- ↑ a b Michał Moroz: Tiangong-2 na orbicie. 2016-09-15. [dostęp 2016-09-15].
- ↑ a b Pierwszy chiński automatyczny pojazd transportowy dotarł do stacji kosmicznej. [w:] Conowego.pl [on-line]. 2017-04-21. [dostęp 2017-04-23].
- ↑ a b Andrew Jones: China’s Tiangong-2 space lab reenters over South Pacific. [w:] Space News [on-line]. 2019-07-19. [dostęp 2019-07-22]. (ang.).
- ↑ Mark Whittington: China preparing to send crewed Shenzhou 11 to Tiangong 2 space station in 2016. examiner.com, 2015-09-02. [dostęp 2016-01-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-03)]. (ang.).
- ↑ Tiangong-2. Loty kosmiczne. [dostęp 2016-08-01]. (pol.).
- ↑ a b China’s Tianzhou-1 Cargo Vehicle Completes First In-Space Refueling Test. [w:] Spaceflight101.com [on-line]. 2017-04-17. [dostęp 2017-05-05]. (ang.).
- ↑ Krzysztof Kanawka: Drugi test tankowania TG-2. [w:] Kosmonauta.net [on-line]. [dostęp 2017-06-19].