Tolerancja (podstawy konstrukcji maszyn)
Tolerancja – wymagany stopień podobieństwa lub dopuszczalne różnice rzeczywistego (wytworzonego) obiektu w stosunku do jego idealnej formy konstrukcyjnej[1].
Z jednej strony integralność urządzenia i jakość jego pracy wymaga zapewnienia odpowiednio wąskiej tolerancji (także i jakości powierzchni) niektórych (krytycznych) elementów. Z drugiej jednak strony, zbyt rygorystyczne wymagania, tam gdzie nie jest to istotne może znacznie podwyższyć koszty wytwarzania. Dla konstruktora określenia krytycznych elementów urządzenia i wymaganej dla nich tolerancji jest więc umiejętnością ważną[2].
PodziałEdytuj
Wyróżnia się[3]:
- tolerancję wymiaru
- tolerancje kształtu
- tolerancje prostoliniowości
- tolerancje płaskości
- tolerancje okrągłości
- tolerancje walcowości
- tolerancje zarysu przekroju wzdłużnego
- tolerancje położenia
- tolerancje równoległości
- tolerancje prostopadłości
- tolerancje nachylenia
- tolerancje współosiowości
- tolerancje symetrii
- tolerancje pozycji
- tolerancje przecinania się osi
- tolerancję złożoną położenia i kształtu
- tolerancje bicia promieniowego
- tolerancje bicia osiowego
- tolerancje bicia w wyznaczonym kierunku
- tolerancje kształtu wyznaczonego zarysu
- tolerancje kształtu wyznaczonej powierzchni
Pokrewnymi do tolerancji są chropowatość powierzchni i falistość powierzchni, które określa jakość wykończenia powierzchni.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Andrzej Rutkowski, Części maszyn, wyd. szóste, Warszawa: Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, s. 40.
- ↑ Marek Dietrich (red.), Podstawy konstrukcji maszyn, wyd. drugie, t. t. 1, 1995, s. 45–46.
- ↑ Tadeusz Dobrzański, Rysunek techniczny maszynowy, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2002, ISBN 83-204-2769-X, OCLC 749419404.