Transit O-10amerykański wojskowy satelita nawigacyjny; dziesiąty statek serii operacyjnej, satelitów Transit. Stanowił część systemu nawigacji dla okrętów podwodnych US Navy przenoszących pociski balistyczne typu UGM-27 Polaris.

Transit O-10
Ilustracja
Inne nazwy

Transit 14, NNS 30100, NNS O-10, Oscar 10, OPS 2366

Indeks COSPAR

1966-076A

Indeks NORAD

S02401

Państwo

 Stany Zjednoczone

Zaangażowani

Naval Avionics Facility (US Navy)

Rakieta nośna

Scout A

Miejsce startu

Vandenberg

Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum

1040 km

Apogeum

1093 km

Okres obiegu

106,5 min

Nachylenie

88,9°

Czas trwania
Początek misji

18 sierpnia 1966 2:24 UTC

Wymiary
Masa całkowita

58 kg

Budowa i działanie

edytuj

Zbudowany przez Naval Avionics Facility, następnie zmodyfikowany przez Applied Physics Laboratory. Ogniwa fotowoltaiczne, które zasilały satelitę w energię elektryczną, uległy na orbicie szybszej niż zakładano degradacji z powodu dużych różnic temperatur. Dzięki zdiagnozowaniu tego problemu kolejny satelita serii miał poprawioną konstrukcję ogniw fotowoltaicznych[1]. Satelity serii operacyjnej „O” zgodnie z projektem miały działać na orbicie przez 3 lata[2], jednak rzeczywisty czas działania dla pierwszych satelitów tego typu był krótszy.

Misja rozpoczęła się 18 sierpnia 1966 roku, kiedy rakieta Scout A wyniosła z kosmodromu Vandenberg na niską orbitę okołoziemską satelitę nawigacyjnego Transit O-10. Po znalezieniu się na orbicie satelita otrzymał oznaczenie COSPAR 1966-076A[3].

Satelita pozostaje na relatywnie stabilnej orbicie, która wynosi około 1040 x 1090 kilometrów[4].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj