Trwałe użytki zielone

Trwałe użytki zielone (TUZ, ang. permanent grassland[1]) – grunty wykorzystywane do uprawy traw lub innych pastewnych roślin zielnych rozsiewających się naturalnie (samosiewnych) lub uprawianych (wysiewanych), które nie były objęte płodozmianem przez okres pięciu lat lub dłużej[2].

Państwa członkowskie Unii Europejskiej zobowiązane są do utrzymania odpowiedniego stosunku ilości trwałych użytków zielonych do całkowitego obszaru rolnego[3].

Trwałe użytki zielone zajmują w Polsce ok. 3,1 mln ha, tj. 21,4% powierzchni użytków rolnych, w tym większość stanowią łąki trwałe (ok. 73% TUZ)[4].

Przypisy edytuj

  1. Pojęcia stosowane w statystyce publicznej [online], Główny Urząd Statystyczny [dostęp 2020-06-30] (pol.).
  2. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 (CELEX: 32013R1307).
  3. Zarządzanie trwałymi użytkami zielonymi ARiMR.
  4. Wróbel B., Barszczewski J. 2016. Ocena gospodarowania na trwałych użytkach zielonych w różnych typach gospodarstw. Woda-Środowisko-Obszary Wiejskie. T. 16. Z. 3 (55), s. 87.