Tylon (Tilo) (ur. ?, zm. po 22 maja 1295[1]) – bliski współpracownik, notariusz, następnie protonotariusz ostatniego wielkopolskiego Piasta Przemysła II, prepozyt santocki.

Tylon pochodził z rodziny mieszczańskiej[2]. Jego rodzonymi braćmi byli inni pisarze Przemysła: Jaśko, Mikołaj (późniejszy kanonik poznański), Jakub (kanonik oraz notariusz biskupa poznańskiego). Mieli oni jeszcze piątego brata Stefana, który był również kanonikiem poznańskim.

Na urzędzie notariusza książęcego Tylon występuje dowodnie w latach 12731286[3], by w 1286 r.zostać kapelanem księcia i protonotariuszem. Z nieznanych przyczyn wkrótce potem Tylon odszedł z kancelarii Przemysła II i został (zapewne dzięki poparciu księcia) prepozytem santockim. Odejście na nowy urząd nie przeszkodziło jednak Tylonowi w dalszym ciągu przebywać blisko dworu, gdyż także po odejściu na urząd prepozyta występuje on często w dokumentach Przemysła, jako świadek czynności prawnych[4].

Przez cały okres panowania Przemysła II z jego kancelarii wyszło ponad 200 dyplomów[5], z czego co najmniej jedna trzecia została sporządzona przez Tylona. W znanych dokumentach władcy pojawia się on zresztą aż 80 razy[6].

W 1285 r. na polecenie Przemysła II Tylon wyruszył do Szwecji z oficjalną misją sprowadzenia dla władcy małżonki - Ryksy. Niestety nie wiemy, czy poselstwo dotarło na dwór królów szwedzkich morzem z Gdańska, Szczecina, czy też może poprzez cieśniny duńskie. W każdym razie poselstwo 17 sierpnia 1285 r. musiało być już w drodze, skoro dokument wydany w tym dniu został sporządzony przez kanonika poznańskiego Jakuba[7]. 11 października odbył się w szwedzkim Nyköping ślub per procura, podczas którego Tylon zastępował księcia.

Za sprowadzenie małżonki i trudy podróży Przemysł nadał Tylonowi 9 września 1286 r. Giecz, uwalniając obdarowanego od wszelkich ciężarów i powinności, pozwalając jednocześnie lokować miejscowość na prawie niemieckim[8].

Po 22 maja 1295 r. Tylon znika ze źródeł, być może wkrótce po tej dacie zmarł.

Przypisy

edytuj
  1. Kodeks Dyplomatyczny Wielkopolski, t.VI, nr 48.
  2. Aleksander Swieżawski, Przemysł Król Polski, Warszawa 2006, s. 246.
  3. Stanisław Krzyżanowski, Dyplomy i kancelaryja Przemysła II. Studyjum z dyplomatyki polskiej XIII wieku, Pamiętnik Akademii Umięjęstności, Wydział Filologiczny i Historyczno-Filozoficzny, t. VIII, 1890, s. 146.
  4. Tamże, s. 147.
  5. Aleksander Swieżawski, Przemysł ... , s. 104.
  6. Tamże, s. 266.
  7. KDW, t. I, nr 559.
  8. KDW, t. I, nr 568.