Uładzimir Żareła
Uładzimir Ilicz Żareła (biał. Уладзімір Ільіч Жарэла[a], ros. Владимир Ильич Жерело, Władimir Iljicz Żerieło; ur. 19 marca 1949 w Łozkach w rejonie kalinkowickim) – białoruski kolejarz i polityk, w latach 2004–2008 naczelnik Białoruskiej Kolei, w latach 2008–2012 deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi IV kadencji.
Data i miejsce urodzenia |
19 marca 1949 |
---|---|
Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi IV kadencji | |
Okres |
od 27 października 2008 |
Przynależność polityczna |
bezpartyjny |
Naczelnik Białoruskiej Kolei | |
Okres |
od 27 sierpnia 2004 |
Poprzednik | |
Następca | |
Pierwszy zastępca naczelnika Białoruskiej Kolei | |
Okres |
od 5 marca 2002 |
Poprzednik | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujUrodził się 19 marca 1949 roku we wsi Łozki, w rejonie kalinkowickim obwodu poleskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W latach 1964–1968 uczył się w Orszańskim Technikum Transportu Kolejowego. W 1982 roku ukończył Białoruski Instytut Inżynierów Transportu Kolejowego, uzyskując wykształcenie inżyniera dróg powiadamiania ds. eksploatacji kolei[1][2].
Po ukończeniu szkoły średniej pracował jako dyżurny na stacji kolejowej Iwdień Kolei Swierdłowskiej. Odbył służbę wojskową w szeregach Armii Radzieckiej. W latach 1970–1971 pracował jako dyżurny na stacji Kalinkowicze Oddziału Homelskiego Białoruskiej Kolei (BK). W latach 1971–1973 pracował jako dyżurny, a następnie naczelnik stacji kolejowej Uza Oddziału Homelskiego BK. W latach 1973–1984 był naczelnikiem stacji Tołkaczewski i Żytkowicze Oddziału Homelskiego BK. Od 1984 roku był zastępcą naczelnika stacji Kalinkowicze Oddziału Homelskiego BK. Po ukończeniu studiów, w latach 1986–1988 był naczelnikiem stacji Łuniniec Oddziału Baranowickiego BK. W latach 1988–1990 pełnił funkcję naczelnika stacji Witebsk Oddziału Witebskiego BK. W latach 1990–1995 był naczelnikiem Oddziału Mohylewskiego BK. W latach 1995–2002 był naczelnikiem Oddziału Brzeskiego BK[1][2]. Od 5 marca 2002 do 10 września 2004 roku pełnił funkcję pierwszego zastępcy naczelnika Białoruskiej Kolei[3][4]. Od 27 sierpnia 2004 roku do 25 października 2008 był naczelnikiem Białoruskiej Kolei[5]. Stanowisko opuścił w związku z uzyskaniem mandatu deputowanego do parlamentu.
W 2008 roku kandydował jako bezpartyjny w wyborach parlamentarnych z Orszańskiego Miejskiego Okręgu Wyborczego Nr 26. Jego grupa inicjatywna liczyła 50 osób i została zarejestrowana 28 lipca. Jedynym kontrkandydatem w Okręgu był członek Zjednoczonej Partii Obywatelskiej, nauczyciel Uładzimir Jurżyc[6]. 27 października 2008 roku został deputowanym do Izby Reprezentantów Białorusi IV kadencji[7]. Pełnił w niej funkcję członka Stałej Komisji ds. Przemysłu, Kompleksu Paliwowo-Energetycznego, Transportu, Łączności i Przedsiębiorczości[1]. Od 13 listopada 2008 roku był członkiem Narodowej Grupy Republiki Białorusi w Unii Międzyparlamentarnej[8].
Krytyka
edytujZdaniem Centrum Obrony Praw Człowieka „Wiosna”, przed wyborami parlamentarnymi w 2008 roku w państwowych środkach masowego przekazu prowadzona była agitacja na rzecz kandydatury Żareły. Miało to miejsce, według „Wiosny”, w okresie, gdy agitacja nie była jeszcze dozwolona. Jednocześnie, zdaniem tego samego źródła Żareła wykorzystywał w swojej kampanii stanowisko naczelnika Białoruskiej Kolei[9].
Odznaczenia i uwagi
edytuj- Order Honoru (Białoruś) – za likwidację skutków trzęsienia ziemi w Armenii[1][2];
- Odznaka „Honorowemu Kolejarzowi”[2].
Uładzimir Żareła otrzymał 3 września 2005 roku „uwagę” od Rady Ministrów za niepodjęcie wystarczających działań w celu wypełnienia wymogów Dyrektywy Prezydenta Republiki Białorusi z 11 marca 2004 r. Nr 1 „O działaniach na rzecz wzmocnienia społecznego bezpieczeństwa i dyscypliny”, a także za dopuszczenie w pierwszym półroczu 2005 r. w podporządkowanych przedsiębiorstwach i organizacjach do wzrostu liczby naruszeń[10]. 24 marca 2006 roku uwaga została cofnięta[11].
Życie prywatne
edytujUwagi
edytuj- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Уладзімер Ільіч Жарэла (czyt. Uładzimier Ilicz Żareła).
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Жерело Владимир Ильич. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2017-09-15]. (ros.).
- ↑ a b c d e Жерело Владимир Ильич. who.bdg.by. [dostęp 2017-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-17)]. (ros.).
- ↑ А. Кобяков: Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 5 марта 2002 г. №300. pravo.levonevsky.org, 2002-03-05. [dostęp 2017-09-15]. (ros.).
- ↑ С. Сидорский: Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 10 сентября 2004 г. № 1114. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2004-09-10. [dostęp 2017-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-12)]. (ros.).
- ↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 27 августа 2004 г. №420. arc.pravoby.info, 2004-08-27. [dostęp 2017-09-20]. (ros.).
- ↑ На Аршаншчыне вядомыя вынікі рэгістрацыі ініцыятыўных групаў. Centrum Obrony Praw Człowieka "Wiosna", 2008-07-28. [dostęp 2017-09-20]. (biał.).
- ↑ В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 27 октября 2008 г. № 4-П4/I. pravo.levonevsky.org, 2008-10-27. [dostęp 2017-09-15]. (ros.).
- ↑ В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 13 ноября 2008 г. №40-П4/I. pravo.levonevsky.org, 2008-11-13. [dostęp 2017-09-20]. (ros.).
- ↑ Орша: Кандыдат ад улады дае перадвыбарныя абяцанні. Centrum Obrony Praw Człowieka "Wiosna", 2008-08-13. [dostęp 2017-09-20]. (biał.).
- ↑ С. Сидорский: Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 3 сентября 2005 г. №980. by-law.narod.ru, 2005-09-03. [dostęp 2017-09-20]. (ros.).
- ↑ С. Сидорский: Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 24 марта 2006 г. №392. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2006-03-24. [dostęp 2017-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-09)]. (ros.).