Ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami
Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami – polska ustawa, uchwalona przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej podczas IV kadencji, regulująca kwestie prawne związane z ochroną zabytków mieszczących się na terenie Polski oraz kwestie prawne związane z opieką nad nimi.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data wydania |
23 lipca 2003 |
| Miejsce publikacji | |
| Tekst jednolity | |
| Data wejścia w życie |
17 listopada 2003 |
| Rodzaj aktu | |
| Przedmiot regulacji |
ochrona zabytków |
| Status |
obowiązujący |
| Ostatnio zmieniony przez | |
| Wejście w życie ostatniej zmiany |
24 września 2023 |
| Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych | |
Uchwalenie ustawy edytuj
23 lipca 2003 roku Sejm RP IV kadencji uchwalił nową ustawę o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Głównym organem wykonującym ustawę jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego[1]. Ustawa ta określa przedmiot, zakres i formy ochrony zabytków na terenie Polski oraz opieki nad nimi, zasady tworzenia krajowego programu ochrony zabytków i opieki nad zabytkami oraz finansowania prac konserwatorskich, restauratorskich i robót budowlanych przy zabytkach, a także organizację organów ochrony zabytków. Ustawa ta weszła w życie dnia 17 listopada 2003 roku[1].
Nowelizacje edytuj
Ustawę znowelizowano wielokrotnie[1]. Ostatnia nowelizacja została ogłoszona 13 lipca 2023, zaś w życie ma wejść 1 maja 2024 roku[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Dz.U. z 2003 r. nr 162, poz. 1568
- ↑ Ustawa z dnia 13 lipca 2023 r. o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. z 2023 r. poz. 1904).