Uzdrowienie opętanego niemowy
Uzdrowienie opętanego niemowy – cud Jezusa dokonany podczas jego publicznej działalności w Galilei w okolicach Kafarnaum, opisany w dziewiątym rozdziale Ewangelii według św. Mateusza[1].
_-_James_Tissot.jpg)
Treść przekazu ewangelicznego
edytujEwangelista Mateusz umieścił opis egzorcyzmu zaraz po opisie uzdrowienia dwóch niewidomych a przed opisem rozesłania dwunastu apostołów. Opętany niemowa (gr. κωφον δαιμονιζομενον) został przyprowadzony do Jezusa. Zaraz po egzorcyzmie opętany niemy przemówił, na co żywo zareagował tłum. Cud Jezusa spotkał się też z reakcją faryzeuszów, którzy oskarżyli go o współdziałanie z szatanem[2].
Mateuszowy opis cudu i jego teologia
edytujTekst w tabeli został zaczerpnięty z Biblii Tysiąclecia[3].
| Ewangelia Mateusza rozdz. 9 |
|---|
| 32Gdy ci wychodzili, oto przyprowadzono Mu niemowę opętanego. 33Po wyrzuceniu złego ducha niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: «Jeszcze się nigdy nic podobnego nie pojawiło w Izraelu!» 34Lecz faryzeusze mówili: «Wyrzuca złe duchy mocą ich przywódcy». |
Na marginaliach perykopy o uzdrowieniu opętanego niemego w Biblii Jerozolimskiej redaktorzy zasugerowali, iż jest ona powtórzona w samym tekście Ewangelii według św. Mateusza w rozdziale dwunastym (wersety 22-24)[4]. Ta z kolei jest paralelna z fragmentem perykopy w Ewangelii Łukasza w rozdziale jedenastym (wersety 14-15)[5]. Ewangelista Łukasz, podobnie jak Mateusz w powtórzeniu w rozdziale dwunastym, kontynuuje dyskurs, przechodząc do Chrystusowego upomnienia o palcu Bożym, nadejściu królestwa Bożego oraz porównania do mocarza strzegącego dworu. Wymowa znaku dokonanego przez Jezusa jest jednoznaczna: Chrystus jest Panem, poddane mu są wszystkie władze i stworzenia, przyszedł, by zbawić człowieka, uwolnić go od konsekwencji grzechu[6].
Przypisy
edytuj- ↑ Por. Mt 9,27-10,66.
- ↑ Por. Mt 9,32-34.
- ↑ Biblia jerozolimska. Poznań: Pallottinum, 2006, s. 1371. ISBN 83-7014-519-1. (pol.).
- ↑ Por. Mt 12,22-24.
- ↑ Por. Łk 11,14-15.
- ↑ Francesco Uricchio: Miracolo. W: Pietro Rossano, Gianfranco Ravasi, Antonio Girlanda: Nuovo Dizionario di Teologia Biblica. Wyd. 8. Cinisello Balsamo: San Paolo, 2005, s. 954-978. ISBN 88-215-1579-6. (wł.).