Valentino Rovisi (ur. grudzień 1715 w Moenie, zm. 12 marca 1783 w Wenecji) – włoski malarz, freskant okresu rokoka, propagator weneckiego malarstwa dekoracyjnego.

Valentino Rovisi
Ilustracja
Valentino Rovisi, Autoportret młodzieńca, 1730, ol. na pł., 32 x 24,5 cm, kolekcja prywatna
Data i miejsce urodzenia

1715
Moena

Data i miejsce śmierci

1783
Wenecja

Narodowość

włoska

Dziedzina sztuki

malarstwo
fresk

Epoka

rokoko

Chwała św. Błażeja i osiem epizodów z życia świętego, 1780, fresk, kościół św. Błażeja w Alleghe
Św. Błażej w chwale między świętymi Marią Magdaleną i Janem Nepomucenem, 1780, ol. na płótnie, kościół św. Błażeja w Alleghe

Życie edytuj

Już jako chłopiec w swoim rodzinnym miasteczku zetknął się z malarzami amatorami (m.in. Martinem Gabriellim) i pokochał malarstwo[1]. Wkrótce środowisko Moeny okazało się zbyt małe, aby młody artysta mógł rozwijać swój talent. W 1728 r. jako dwunastoletni chłopiec wyjechał do Wenecji, która w tym czasie była centrum rozwoju kultury i sztuki. Przez pięć lat uczył się zawodu w warsztacie Giovanniego Battisty Tiepola.

W latach 30., podczas pobytu w Val di Fiemme, stworzył swoje pierwsze dzieła sztuki o charakterze religijnym. W 1743 r. Rovisi powrócił do warsztatu Tiepola w Wenecji, ale już nie jako praktykant, lecz jako pracownik, a nawet współpracownik mistrza. W 1748 r. poślubił Giovannę Ghisler. Miał trójkę dzieci, z których Vincenza współpracowała ze swym ojcem do końca jego życia[2]. Rovisi często podróżował do swojego rodzinnego miasta, Moeny. Po drodze wielokrotnie odwiedzał miejscowości: la Valle del Biois, Falcade, Passo San Pellegrino. Zatrzymywał się także w Agordo, Vallada, Cencenighe i Alleghe[3]. To właśnie w tym regionie powstały najlepsze jego dzieła.

Valentino zmarł w 1783 roku, jako artysta niedoceniony, biedny, ale pozostawiając liczne świadectwa swojej działalności artystycznej.

Twórczość edytuj

Zasługą Rovisiego jest przeniesienie szkoły malarstwa weneckiego na jego rodzinne tereny. Znaczna część jego prac znajduje się w Moenie i pobliskich miejscowościach: w Val di Fassa, Val di Fiemme, Trydencie i Górnej Adydze. Freski są świadectwem jego działalności w Alleghe, Cembra, Cavedine, Roncegno, Moenie i Pietralbie.

Wybrane dzieła edytuj

  • Chwała św. Błażeja i osiem epizodów z życia świętego, 1780, fresk, kościół w Alleghe
  • Sen Jakuba, Ofiara Noego, Sąd Salomona, 1780, fresk, kościół w Alleghe
  • Św. Błażej w chwale między świętymi Marią Magdaleną i Janem Nepomucenem, 1780, ol. na płótnie, kościół w Alleghe

Przypisy edytuj

  1. Giuliano Dal Mas, Valentino Rovisi. Una presenza tiepolesca nella Chiesa di Alleghe, Tipografia Piave Srl, 2005, s. 9.
  2. Giuliano Dal Mas, Valentino Rovisi. Una presenza tiepolesca nella Chiesa di Alleghe, Tipografia Piave Srl, 2005, s. 9-10.
  3. Giuliano Dal Mas, Valentino Rovisi. Una presenza tiepolesca nella Chiesa di Alleghe, Tipografia Piave Srl, 2005, s. 10-12.

Bibliografia edytuj

  • Flavio Vizzutti, La chiesa parrocchiale di San Biagio in Alleghe. Documenti di storia e d’arte, Tipografia Piave Srl, 2012.
  • Valentino Rovisi, Valentino Rovisi pittore (1715-1783), Trento, 1968.