Vilate Murray Kimball
Vilate Murray Kimball (ur. 1 czerwca 1806 we Floridzie, zm. 22 czerwca 1867 w Salt Lake City[1]) – pierwsza żona Hebera C. Kimballa, jedna z postaci wczesnej historii ruchu świętych w dniach ostatnich (mormonów).
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
Życiorys edytuj
Córka Roswella Murraya i Susanny Fitch[1] urodziła się we Floridzie w hrabstwie Montgomery w stanie Nowy Jork[1]. Jako małe dziecko przeniosła się wraz z rodziną do Bloomfield[1], jako nastolatka natomiast do Victor[1]. 22 listopada 1822 w Mendon poślubiła Hebera C. Kimballa[1]. W 1827 wspólnie z Heberem miała doświadczyć trwającej kilka godzin wizji niebios[2]. Również wraz z mężem zetknęła się z niedawno zorganizowanym Kościołem Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich i ostatecznie została członkiem tej wspólnoty religijnej. Ochrzczona została w kwietniu 1832 przez Josepha Younga[1]. Wraz ze współwyznawcami wyemigrowała do Kirtland[1], jesienią 1833[1]. Zaangażowana w prace pomocnicze przy budowie świątyni mormońskiej w Kirtland, szyła ubrania dla wznoszących budynek robotników[1], jak również zasłony dla samej świątyni (1834–1836)[1].
Zmieniała następnie dosyć często miejsce zamieszkania, podążając za migrującymi współwyznawcami[1]. W lipcu 1838 osiadła w zasiedlanym przez mormonów Far West w stanie Missouri[1], w 1839 w Atlas oraz w Quincy w stanie Illinois[1]. Około 1840 dotarła do Nauvoo[1], nowego centrum Kościoła. 24 marca 1842 dołączyła do afiliowanego przy Kościele Stowarzyszenia Pomocy utworzonego w tym mieście[1]. Była jedną z pierwszych kobiet, które wzięły udział w obrzędach odprawianych w świątyni mormońskiej w Nauvoo[1]. Dołączyła do kolejnej fali mormońskiej migracji, w 1846 dotarła do Winter Quarters w dzisiejszej Nebrasce[1]. Brała również udział w masowej migracji członków Kościoła na terytorium dzisiejszego Utah. Do doliny Wielkiego Jeziora Słonego dotarła we wrześniu 1848[1].
Połączona wieczyście ze swoim mężem w obrzędzie pieczętowania, podczas pierwszej w historii Kościoła ceremonii tego typu (jesienią i zimą na przełomie 1841 i 1842). Włączona w skład Namaszczonego Kworum, utworzonego przez Josepha Smitha, twórcę ruchu świętych w dniach ostatnich oraz prezydenta Kościoła[3]. Jako jedna z siedemnastu kobiet[4] otrzymała drugie namaszczenie za życia Smitha[5], w obrzędzie zarezerwowanym wówczas dla mormońskich przywódców oraz dla niektórych z ich małżonek[6].
Znana była ze zdolności poetyckich[7]. Urodziła dziesięcioro dzieci[8]. Osiadła w Salt Lake City[8] i tam też zmarła[1]. Pochowana została w grobowcu rodzinnym, również w Salt Lake City[7].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t The Joseph Smith Papers: Kimball, Vilate Murray. [w:] People [on-line]. josephsmithpapers.org. [dostęp 2021-04-13]. (ang.).
- ↑ Lawrence R. Flake: Prophets and Apostles of the Last Dispensation. Provo, UT: Religious Studies Center, Brigham Young University, 2001, s. 169-172. ISBN 1-5734-5797-3.
- ↑ Bergera 2002 ↓, s. 55.
- ↑ Anderson 2003 ↓, s. 152.
- ↑ Buerger 1983 ↓, s. 23.
- ↑ Buerger 1983 ↓, s. 22.
- ↑ a b VILATE MURRAY KIMBALL. [w:] Latter Day Light [on-line]. latterdaylight.com, 2018-10-28. [dostęp 2021-04-13]. (ang.).
- ↑ a b The First Fifty Years of Relief Society: Vilate Murray Kimball. [w:] People [on-line]. churchhistorianspress.org. [dostęp 2021-04-13]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Gary James Bergera. The Earliest Eternal Sealings for Civilly Married Couples Living and Dead. „Dialogue: A Journal of Mormon Thought”. 35 (3), s. 41–66, 2002. Dialogue Foundation. ISSN 1554-9399.
- David John Buerger. The Fulness of the Priesthood":The Second Anointing in Latter-day Saint Theology and Practice. „Dialogue: A Journal of Mormon Thought”. 16 (1), s. 10–44, 1983. Dialogue Foundation. ISSN 1554-9399.
- Devery S. Anderson. The Anointed Quorum in Nauvoo, 1842-45. „Journal of Mormon History”. 29 (2), s. 137-157, 2003. ISSN 0194-7342.