Wądół – forma ukształtowania powierzchni ziemi: niewielka dolina o płaskim i zwykle podmokłym dnie oraz stromych zboczach, odwadniana okresowo[1][2]. Powstaje w wyniku przeobrażenia debrzy lub doliny wciosowej w wyniku akumulacji osadów na ich dnie[1]. Zwykle jest to następstwem wylesienia. Pokryte tylko darnią zbocza spełzają ku dnu wądołu[2]. Forma często spotykana w Karpatach[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c Jan Flis, Szkolny słownik geograficzny, WSiP, Warszawa, 1985, s.121, ISBN 83-02-00870-2
  2. a b Mieczysław Klimaszewski, Geomorfologia, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, s. 83, ISBN 83-01-11454-1, OCLC 749409583.