Waco CG-13
Waco CG-13 – amerykański ciężki szybowiec transportowy z okresu II wojny światowej.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
ciężki szybowiec desantowy |
| Konstrukcja |
górnopłat zastrzałowy o konstrukcji mieszanej |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
marzec 1943 |
| Lata produkcji | |
| Wycofanie ze służby | |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
26,21 m |
| Długość |
16,46 m |
| Wysokość |
6,07 m |
| Powierzchnia nośna |
81,10 m² |
| Masa | |
| Własna |
3 946 kg |
| Użyteczna |
4 672 kg |
| Startowa |
8 573 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
315 km/h |
| Prędkość minimalna |
134 km/h |
| Prędkość holowania |
220 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Przestrzeń ładunkowa | |
| 40 żołnierzy z pełnym wyposażeniem lub samochód Jeep z haubicą M2 kal. 105 mm wraz z obsługą lub 1,5-tonowy samochód | |
| Użytkownicy | |
| Stany Zjednoczone | |
Historia edytuj
Pod koniec 1941 roku dowództwo Korpusu Powietrznego Armii Stanów Zjednoczonych wykorzystując doświadczenia z budowy szybowców w Wielkiej Brytanii zwróciło się do wytwórni Waco Aircraft Company z Troy w stanie Ohio o opracowanie ciężkiego szybowca transportowego zdolnego do przewozu co najmniej trzydziestu żołnierzy i będącego zdolnym do przewozu ciężkich dział i pojazdów.
Wytwórnia, która zakończyła właśnie opracowywanie szybowca CG-4, w połowie 1942 roku rozpoczęła opracowywanie zleconego szybowca, który otrzymał oznaczenie Waco CG-13.
Prototyp szybowca CG-13 został opracowany na początku 1943 roku, a próby w locie odbyły się w marcu 1943 roku. W czasie tych prób tornado zniszczyło prototyp, ale prototyp do prób statycznych który użyto do dalszych badań potwierdził dobre właściwości szybowca.
W związku z tym wprowadzono go do produkcji seryjnej w dwóch wytwórniach Ford Motor Company i w wytwórni Northwestern Aerinautical Company. Łącznie wyprodukowano 132 szybowce Waco CG-13A nie licząc prototypów, których zbudowano 7.
Użycie w lotnictwie edytuj
Szybowce Waco CG-13 były użytkowane w amerykańskich wojskach powietrznodesantowych w trakcie II wojny światowej i zaraz po niej. Ostatnie z szybowców wycofano z użycia w 1947 roku.
Do ich holowania używano samolotów transportowych Douglas C-47, Curtiss C-46 i Douglas C-54.
Opis konstrukcji edytuj
Szybowiec Waco CG-13A to górnopłat zastrzałowy o konstrukcji mieszanej, metalowo-drewnianej.
Skrzydła dwudźwigarowe wykonane z drewna, pokryte cienką sklejką i dodatkowo kryte płótnem. Skrzydła wyposażone w lotki. Obrys prostokątny z zaokrąglonymi końcówkami. Zastrzał w kształcie litery V.
Kadłub o konstrukcji kratownicowej, wykonany ze spawanych rur stalowych i kryty płótnem. Sprzęt ładowano do szybowca od przodu, po podniesieniu do góry kabiny pilota. Ładownia po bokach miała dodatkowe drzwi. Podłoga szybowca w części ładunkowej została wzmocniona. W ładowani było miejsce dla 40 żołnierzy lub samochód Willys MB z haubicą M2 kal. 105 mm wraz z obsługą albo 1,5-tonowy samochód.
Podwozie trójpodporowe z podwoziem przednim o zdwojonych kołach.
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Królikiewicz, Szybowce transportowe, Warszawa: MON, 1985, ISBN 83-11-07162-4, OCLC 750576901.