Walancina Swiacka
Walancina Anatoljeuna Swiacka (biał. Валянціна Анатольеўна Свяцкая[a], ros. Валентина Анатольевна Свяцкая, Walentina Anatoljewna Swiacka; ur. 29 maja 1958 w rejonie szortandyńskim) – białoruska polityk, w latach 1995–1997 sekretarz Rady Politycznej Białoruskiej Partii Agrarnej, od grudnia 1996 roku kierowniczka Sekretariatu Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w 1996 roku wystąpiła przeciwko referendum radykalnie poszerzającemu uprawnienia prezydenta i nie uznała jego wyników.
| Data i miejsce urodzenia |
29 maja 1958 |
|---|---|
| Sekretarz Rady Politycznej Białoruskiej Partii Agrarnej | |
| Okres |
od maja 1995 |
| Przynależność polityczna | |
| Kierowniczka Sekretariatu Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji | |
| Okres |
od grudnia 1996 |
| Przynależność polityczna |
Białoruska Partia Agrarna / bezpartyjna |
| Następca |
stanowisko zlikwidowane |
Życiorys edytuj
Urodziła się 29 maja 1958 roku w specjalizującym się w uprawie zbóż[1] kołchozie im. Kazachskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego, w rejonie szortandyńskim obwodu celinogradzkiego Kazachskiej SRR, ZSRR. W 1979 roku ukończyła studia na Wydziale Fizyczno-Matematycznym Celinogradzkiego Państwowego Instytutu Pedagogicznego im. S. Sejfullina. Pracowała jako nauczycielka matematyki w obwodzie celinogradzkim. W 1981 roku przeprowadziła się do Białoruskiej SRR. Do 1991 pracowała w Mińskiej Fabryce Traktorów jako operatorka komputera, inżynier programistka, zastępczyni sekretarza komitetu Komsomołu, instruktorka w komitecie Komunistycznej Partii Białorusi (KPB) i kierowniczka gabinetu wychowania politycznego. W 1991 roku pracowała jako instruktorka w Mińskim Komitecie Miejskim KPB[2].
Po ogłoszeniu niepodległości Białorusi i zawieszeniu na jej terytorium działalności partii komunistycznej w sierpniu 1991 roku pracowała w strukturach komercyjnych na różnych stanowiskach. Od stycznia 1995 roku była referentem w Białoruskiej Partii Agrarnej (BPA), od maja tego samego roku – sekretarzem Rady Politycznej tej partii. W listopadzie 1996 roku wystąpiła przeciwko i nie uznała wyników zainicjowanego przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę referendum, które m.in. radykalnie zwiększało jego uprawnienia. W tym samym roku stała na czele komitetu organizacyjnego partii politycznych, przygotowującego posiedzenia Okrągłego Stołu i początek rozmów z władzą wykonawczą. Od grudnia 1996 roku pełniła funkcję kierowniczki Sekretariatu Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji. Z powodu różnicy zdań między nią i partyjnymi kolegami, którzy poparli referendum, w lutym 1997 roku wystąpiła z Rady Politycznej BPA, a potem w ogóle z partii. W 1998 roku była współzałożycielką Białoruskiej Fundacji „Kasjopea”, której celem było opracowanie programów oświatowych i badawczych, badanie opinii publicznej, prowadzenie działalności edukacyjnej w dziedzinie ekologii, struktur społecznych, ochrony macierzyństwa i dzieciństwa, prawa, edukacji, nauki i kultury. Pełniła funkcję prezeski tej fundacji[2].
Życie prywatne edytuj
Walancina Swiacka jest panną. Jest prawosławna[2].
Uwagi edytuj
- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Валанціна Анатольеўна Сьвяцкая (czyt. Walancina Anatoljeuna Świackaja).
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.