Waldemar Kowalski (psycholog)

funkcjonariusz Służby Więziennej, psycholog, historyk

Waldemar Kowalski (ur. 15 kwietnia 1961) – polski psycholog, major Służby Więziennej w stanie spoczynku oraz badacz historii.

Waldemar Kowalski
major major
Data urodzenia

15 kwietnia 1961

Przebieg służby
Formacja

Służba Więzienna

Stanowiska

dyrektor Zakładu Karnego w Gdańsku

Późniejsza praca

psycholog

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Srebrna odznaka „Za zasługi w pracy penitencjarnej”

Życiorys edytuj

Z wykształcenia psycholog. Od 1993 pracownik Aresztu Śledczego przy ul. Kurkowej w Gdańsku, gdzie pełnił m.in. funkcję wicedyrektora i dyrektora. Obowiązki służbowe łączył z prowadzeniem prac badawczych w więziennym archiwum i popularyzacją historii ofiar terroru komunistycznego. Był inicjatorem prowadzenia w placówce zajęć edukacyjnych z zakresu historii dla młodzieży, współpracy ze środowiskami kombatanckimi i seniorami, a także spotkań dla więźniów z ludźmi kultury – m.in. historykami, reżyserami, aktorami[1].

Jest autorem i współautorem publikacji, wystaw, scenariuszy filmów dokumentalnych i audycji radiowych poświęconych historii gdańskiego Aresztu Śledczego, Gdańska i II wojny światowej. Poprzez swoją pracę badawczą przyczynił się do odnalezienia i ekshumacji szczątków bohaterów podziemia antykomunistycznego: Danuty Siedzikówny „Inki”, Feliksa Selmanowicza „Zagończyka” i Adama Dedio „Adriana”. W oparciu o jego ustalenia odkryto w gdańskim więzieniu zasypane karcery, miejsca pochówku więźniów zmarłych na tyfus, a także ustalono lokalizację celi, w której w 1917 roku więziony był Józef Piłsudski[2].

Od 2010 związany z Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, w którym obecnie pełni funkcję kierownika Działu Dokumentacji Filmowej.

Odznaczenia i nagrody edytuj

Publikacje edytuj

Przypisy edytuj