Wanda Puget-Paździor

Wanda Marta Puget-Paździor (primo voto Tomicka) (ur. 29 lipca 1925 w Warszawie, zm. 17 listopada 2004 tamże) – polska historyk sztuki, działaczka społeczna.

Wanda Puget-Paździor
Data i miejsce urodzenia

29 lipca 1925
Warszawa

Data i miejsce śmierci

17 listopada 2004
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski

Zawód, zajęcie

historyk sztuki

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Warszawski Krzyż Powstańczy
Grób Wandy Puget na cmentarzu Powązkowskim

Życiorys

edytuj

Urodziła się w rodzinie pułkownika Wojska Polskiego, podczas II wojny światowej uczestniczyła w konspiracji, w 1943 została kurierem w szeregach Armii Krajowej. Po wybuchu powstania warszawskiego została sanitariuszką, a po jego upadku jako pielęgniarka znalazła się w Dulagu 121, ale uniknęła wywiezienia do obozu pracy przymusowej. Po zakończeniu działań wojennych ukończyła rozpoczętą w konspiracji szkołę średnią i rozpoczęła studia na Wydziale Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. Po studiach początkowo pracowała w Naukowej Pracowni Konserwacji Zabytków, a następnie w Instytucie Urbanistyki i Architektury. Prowadziła aktywną działalność naukową, od 1958 publikowała na łamach kwartalnika Architektura i Urbanistyka, jedenaście lat później objęła tam stanowisko zastępcy redaktora naczelnego. Równocześnie wiele jej prac było publikowanych na łamach Ochrony Zabytków, gdzie poznała swojego drugiego męża, historyka i artystę plastyka Mariana Paździora (1924-1998). Wspólnie z nim Wanda Puget-Paździor zaczęła publikować swoje rozprawy dotyczące architektury i urbanistyki. Szczególną uwagę poświęciła Ziemi Łęczyckiej i Płockiej, na temat której ukazało się wiele publikacji jej autorstwa. Była członkiem Towarzystwa Naukowego Płockiego, a od 1989 Towarzystwa Miłośników Ziemi Łęczyckiej. Ponadto była niezwykle aktywną działaczką Stowarzyszenia Historyków Sztuki, gdzie przez wiele lat pełniła funkcję wiceprezesa zarządu. Brała czynny udział w Społecznym Komitecie Opieki nad Starymi Powązkami. Zmarła nagle 17 listopada 2004, spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kw. 62, rząd 4, grób 6/7)[1].

Wybrane publikacje

edytuj
  • Pałace i dwory w dawnym województwie rawsko-mazowieckim;
  • Dwór Polski. Zjawisko historyczne i kulturowe;
  • Z dziejów zamku w Szydłowcu, Rocznik Muzeum Świętokrzyskiego tom IV;
  • Łęczyca. Przemiany urbanistyczne centrum miasta i rozwój infrastruktury od końca XVIII w;
  • Architektura na tle rozwoju przestrzennego miasta od XVIII w. do lat 30. XX w – rozdział XIV, tom II;
  • Włocławek i okolice, [w:] „Katalog zabytków sztuki w Polsce”, tom XI Dawne województwo bydgoskie (współautorzy Marian Paździor, Tadeusz Chrzanowski, Marian Kornecki);
  • Architektura dawna a współczesność;
  • Architektura i urbanistyka w Polsce w latach 1918-1978;
  • Województwo sieradzkie;
  • Zamek w Łowiczu w okresie swej świetności działalność budowlana arcybiskupów w świetle dokumentów;
  • Ogrody pałacu arcybiskupiego w Skierniewicach w świetle zachowanych inwentarzy;
  • Zespół jezuicki w Łęczycy;
  • Dwór czy pałac. Nieznana siedziba Sanguszków w Szymanowie koło Warszawy;
  • Cmentarz Powązkowski w Warszawie.

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Cmentarz Stare Powązki: PUGET, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-24].

Bibliografia

edytuj

Cmentarz Stare Powązki: PUGET, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].