Wibracyjny dichroizm kołowy
Wibracyjny dichroizm kołowy[1], oscylacyjny dichroizm kołowy[2] (VCD, z ang. vibrational circular dichroism) – technika spektroskopowa polegająca na pomiarze w zakresie podczerwieni (IR) różnicowej absorpcji między światłem spolaryzowanym kołowo w lewo i w prawo. Podobnie jak elektronowy dichroizm kołowy (CD lub ECD), wibracyjny dichroizm kołowy niesie ze sobą dodatkową informację o stereochemii badanej próbki. Wibracyjny dichroizm kołowy jest dla klasycznej spektroskopii w podczerwieni tym samym, czym jest elektronowy dichroizm kołowy dla spektroskopii UV-VIS.
W stosunku do spektroskopii ECD intensywność otrzymywanego sygnału jest kilka rzędów wielkości mniejsza, jednak VCD daje się zastosować do o wiele większego spektrum badanych substancji (głównym tego powodem jest większa liczba możliwych przejść oscylacyjnych niż elektronowych).
Wibracyjny dichroizm kołowy jest przydatnym narzędziem do badania stereochemii związków znajdujących się w roztworach, z powodzeniem może być stosowany zarówno dla małych, jak i dużych układów cząsteczkowych. Za jego pomocą możliwe jest wyznaczanie stosunku enancjomerycznego lub nadmiaru enancjomerycznego mieszaniny enancjomerów[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Grupa Spektroskopii Chiralooptycznej [online], Wydział Chemii UJ [dostęp 2025-02-24].
- ↑ Piotr F.J. Lipiński, Oscylacyjny dichroizm kołowy, [w:] Kamilla Małek (red.), Spektroskopia oscylacyjna. Od teorii do praktyki, Warszawa: PWN, 2016, s. 40-46, ISBN 978-83-01-18826-9, OCLC 968362214.
- ↑ Changning Guo i inni, Determination of Enantiomeric Excess in Samples of Chiral Molecules Using Fourier Transform Vibrational Circular Dichroism Spectroscopy: Simulation of Real-Time Reaction Monitoring, „Analytical Chemistry”, 76 (23), 2004, s. 6956–6966, DOI: 10.1021/ac049366a [dostęp 2025-02-18] (ang.).
Bibliografia
edytuj- Kōji Nakanishi, Nina Berova, Robert W. Woody (red.), Circular dichroism. Principles and applications, wyd. 2, New York: John Wiley, 2000, s. 97–131, ISBN 0-471-33003-5.