Wiek kostny – jedna z metod określenia tzw. wieku biologicznego dziecka na podstawie oceny dojrzewania jego kości. Określany jest również gdy nie są dostępne dokładne zapisy o dacie urodzenia danej osoby. W niektórych regionach np. w Azji Południowej 65% wszystkich urodzeń dzieci poniżej 5 roku życia nie jest rejestrowanych[1]. Potrzeba dokładnego oszacowania wieku pojawia się gdy potrzebne jest dokładne określenie wieku dziecka np. podczas imigracji[1]. Wiek biologiczny jest ogólnym miernikiem poziomu rozwoju dziecka. W tym celu wykonuje się zdjęcie rentgenowskie dłoni kończyny górnej niedominującej (zwykle lewej) i porównuje się obraz rozwoju kości ze specjalnym atlasem[2]. U noworodków i niemowląt można również w tym celu wykonać zdjęcie rtg kolana. Za pomocą wieku kostnego, stosując odpowiednie tabele lub programy komputerowe możliwe jest obliczenie wzrostu, jaki osiągnie dziecko w życiu dorosłym[1]. Jest to również badanie przydatne w diagnostyce zaburzeń wzrastania.

Metody

edytuj
  • metoda Greulicha-Pylea (GP) – wykorzystuje się zdjęcie RTG dłoni i nadgarstka[3], które porównuje się z opublikowanym przez badaczy Williama Waltera Greulicha i Sarah Idell Pyle Atlasem radiograficznym szkieletowego rozwoju ręki i nadgarstka, którego ostatnie wydanie z 1959 roku jest wciąż używane. Zawiera on opisy i serie zdjęć męskich i żeńskich lewych nadgarstków i rąk od momentu urodzenia do 18 lat dla kobiet i 19 dla mężczyzn[1].
  • metoda RWT (Roche-Wainer-Thissen RWT) – wykonuje się zdjęcie RTG kolana[3].
  • metoda Tannera i Whitehousa bazuje na ocenie stopnia dojrzałości 20 charakterystycznych regionów (tzw. ROI) zlokalizowanych w obrębie dłoni, nadgarstka, kości łokciowej oraz promieniowej. Każdy z nich jest oceniany osobno, a następnie jest mu przypisywana wartość punktowa. Suma punktów odpowiada określonemu wiekowi kostnemu[4].
  • metoda badania za pomocą ultradźwięków aparatem o nazwie BonAge, którego głowica generuje fale o częstotliwości 759 kHz. Badanie składa się z 11 cykli pomiarowych, które trwają łącznie 5 minut[4]

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Arsalan Manzoor Mughal, Nuzhat Hassan, Anwar Ahmed, Bone Age Assessment Methods: A Critical Review, „Pakistan Journal of Medical Sciences”, 30 (1), 2014, s. 211–215, DOI10.12669/pjms.301.4295, ISSN 1682-024X, PMID24639863, PMCIDPMC3955574 [dostęp 2018-06-27].
  2. Gilsanz V., Ratib O. Hand Bone Age A Digital Atlas of Skeletal Maturity http://www.chospab.es/biblioteca [dostęp 2018-06-27].
  3. a b Matthews-Brzozowska T. Flieger R. Metody oceny wieku kostnego i ich znaczenie w medycynie i stomatologii – przegląd piśmiennictwa Nowiny Lekarskie 2009, 78, 2, 165–167.
  4. a b Wiek zębowy, wiek kostny, wiek chronologiczny – przegląd piśmiennictwa. forumortodontyczne.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-27)]. Zakład Ortodoncji, Warszawski Uniwersytet Medyczny Department of Orthodontics Medical University of Warsaw [dostęp 2018-06-27].