Wikiprojekt:Tłumaczenie artykułów/Elementarna algebra

Z Wikipedii

Formuła kwadratowa, która jest rozwiązaniem równania kwadratowego ax2 + bx + c = 0 gdzie a ≠ 0. Symbole a, b, c reprezentują liczby arbitralne i x są zmienną reprezentującą rozwiązanie równania.
Dwuwymiarowy wykres (czerwona krzywa) równania algebraicznego y = x2 - x - 2

Elementarna algebra obejmuje niektóre z podstawowych pojęć algebry, jednej z głównych gałęzi matematyki. Zazwyczaj jest uczona uczniów szkoły średniej i buduje ich rozumieniu arytmetyki. Podczas gdy arytmetyka zajmuje się określonymi liczbami, algebra wprowadza wielkości bez ustalonych wartości, znane jako zmienne. Takie użycie zmiennych pociąga za sobą użycie zapisu algebraicznego i zrozumienie ogólnych reguł operatorów wprowadzonych w arytmetyce. W przeciwieństwie do algebry abstrakcyjnej, elementarna algebra nie dotyczy struktur algebraicznych poza obszarem liczb rzeczywistych i zespolonych.

Zastosowanie zmiennych do oznaczania ilości pozwala na formalne i zwięzłe wyrażanie ogólnych zależności między ilościami, a tym samym umożliwia rozwiązanie szerszego zakresu problemów. Wiele zależności ilościowych w nauce i matematyce wyraża się w równaniach algebraicznych.


Zapis algebraiczny

edytuj
  Osobny artykuł: Mathematical notation.

Zapis algebraiczny opisuje sposób pisania algebry. Jest zgodny z pewnymi zasadami i konwencjami oraz ma własną terminologię. Na przykład wyrażenie 3x2 -2xy + c ma następujące komponenty:

 

1: wykładnik (moc), 2: współczynnik, 3: wyrażenie, 4: operator, 5: stała, x,y: zmienne

Współczynnik jest wartością liczbową lub literą reprezentującą stałą liczbową, która mnoży zmienną (operator jest pomijany). Wyrażenia są czynnikami albo składnikami, grupami współczynników, zmiennymi, stałymi i wykładnikami, które mogą być oddzielone od innych warunków przez operatory plus i minus. Litery reprezentują zmienne i stałe. Zgodnie z konwencją, litery na początku alfabetu (np. a, b, c) są zwykle używane do reprezentowania stałych i tych na końcu alfabetu (np. x, y i z) są używane do reprezentowania zmiennych. Zazwyczaj są pisane kursywą.

Operacje algebraiczne działają w taki sam sposób, jak operacje arytmetyczne , takie jak dodawanie, odejmowanie, mnożenie, dzielenie i potęgowanie są stosowane do zmiennych algebraicznych i pojęć. Symbole mnożenia są zwykle pomijane i sugerowane, gdy nie ma spacji między dwiema zmiennymi lub terminami lub gdy używany jest współczynnik. Na przykład   jest zapisywane jako   i   może być zapisywane  .


Zwykle hasła o najwyższej mocy (wykładniku) są napisane po lewej stronie, na przykład   jest napisane po lewej stronie  . Kiedy współczynnik wynosi jeden, zwykle jest pomijany (np.   jest zapisany  ). Podobnie, gdy wykładnik (moc) wynosi jeden (np.   jest zapisany  ). Kiedy wykładnik wynosi zero, wynikiem jest zawsze   (np.   jest zawsze zapisywane  ). Jednak  , będąc niezdefiniowane, nie powinno pojawiać się w wyrażeniu i należy zachować ostrożność w upraszczaniu wyrażeń, w których zmienne mogą pojawiać się w wykładnikach.

Alternatywna notacja

edytuj

Inne typy notacji są używane w wyrażeniach algebraicznych, kiedy wymagane formatowanie nie jest dostępne lub nie można go domniemywać, na przykład wtedy, gdy dostępne są tylko litery i symbole. Na przykład wykładniki są zwykle formatowane za pomocą indeksu górnego, np. x2. W tekście zwykłym i w języku znaczników TeX symbol znacznika "^" reprezentuje wykładniki, więc x2 jest zapisywane jako "x^2". W językach programowania takich jak Ada, Fortran, Perl, Python i Ruby, używana jest podwójna gwiazdka, więc x2 jest napisane jako "x**2". Wiele języków programowania i kalkulatorów używa jednej gwiazdki do reprezentacji symbolu mnożenia i musi być jawnie używane, na przykład 3x jest napisane "3*x".

Przypisy

edytuj
  1. Euler's Elements of Algebra Szablon:Webarchive
  2. Leonhard Euler i inni, Elements of Algebra, Longman, Orme, 2018.