Wiktar Zurajeu
Wiktar Barnafawicz Zurajeu (biał. Віктар Барнафавіч Зураеў; ros. Виктор Борнафович Зураев, Wiktor Bornafowicz Zurajew; ur. 28 listopada 1963) – białoruski pułkownik, dowódca jednostki specjalnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Republiki Białorusi Ałmaz w latach 2010–2021. Był jednym z głównych dowódców odpowiedzialnych za brutalne stłumienie pokojowych protestów w 2020 roku, w tym za śmierć Alaksandra Tarajkouskiego, pierwszej ofiary śmiertelnej protestów.
| Pełne imię i nazwisko |
Wiktar Barnafawicz Zurajeu |
|---|---|
| Data urodzenia |
28 listopada 1963 |
| Dowódca Specjalnego Pododdziału do Walki z Terroryzmem Ałmaz | |
| Okres |
od 27 grudnia 2010 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys
edytujWiktar Zurajeu urodził się 28 listopada 1963 roku. Z pochodzenia jest Osetyjczykiem[1].
W 1986 roku został przydzielony do Mińska w stopniu dowódcy plutonu Wojsk Wewnętrznych ZSRR jednostki wojskowej 3214. W połowie lat 80. na ogólnozwiązkowym obozie szkoleniowym w Tbilisi zdobył bordowy beret, czyli najwyższe wyróżnienie dla personelu wojskowego jednostek sił specjalnych oddziałów wewnętrznych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ZSRR. W 1991 roku jako radziecki żołnierz odbył misję bojową do Górskiego Karabachu, podczas której brał udział w ograniczaniu ormiańsko-azerbejdżańskiego konfliktu zbrojnego[2].
W 1993 roku był jednym ze współtwórców białoruskich sił specjalnych, przeprowadzając pierwszy egzamin na bordowy beret. Następnie kontynuował karierę w oddziałach granicznych. Pełnił funkcję szefa wydziału, a później zastępcy dowódcy jednostki wojskowej 1250 oddziałów granicznych w Mińsku. Na terenie jednostki stacjonowały graniczne siły specjalne – Specjalna Służba Aktywnych Działań (OSAM)[2].
27 grudnia 2010 roku Zurajeu objął dowództwo nad jednostką specjalną Ałmaz[3]. Miało to miejsce po brutalnej pacyfikacji pokojowych protestów po wyborach prezydenckich przez funkcjonariuszy jednostki pod dowództwem Mikałaja Karpiankoua[4]. W 2012 roku stanął na czele służby ds. zwalczania handlu narkotykami[2]. W 2018 roku Zurajeu towarzyszył Wiktarowi Łukaszence podczas wizyty w Czeczenii oraz uczestniczył w spotkaniu z Ramzanem Kadyrowem[2].
Był jednym z dowódców zaangażowanych w tłumienie masowych pokojowych protestów po wyborach prezydenckich na Białorusi w 2020 roku. Według dziennikarzy „Tribuny” wojskowy, który 10 sierpnia zastrzelił w Mińsku nieuzbrojonego demonstranta Alaksandra Tarajkouskiego, najprawdopodobniej należał do jednostki specjalnej Ałmaz[1][2]. Tego samego miesiąca Zurajeu otrzymał Medal „Za nienaganną służbę” jako uhonorowanie jego udziału w tłumieniu protestów[1][2].
W grudniu 2021 roku został zastąpiony na stanowisku dowódcy Ałmazu przez Wiktara Kraucewicza[5]. Od tego czasu pełni funkcję zastępcy dyrektora generalnego ds. bezpieczeństwa, porządku i personelu w Republikańskim Centrum Przygotowań Olimpijskich „Stajki”[1].
Ma syna, Alaksandra Wiktarawicza Zurajeua (ur. 1993), który jest kandydatem nauk chemicznych, docentem i dziekanem Wydziału Chemii Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego[6].
Odznaczenia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d Кіраўнік байцоў «Алмазу» стаў намеснікам дырэктара спарткомплексу «Стайкі». Biełsat TV, 2021-12-14. [dostęp 2024-06-13]. (biał.).
- ↑ a b c d e f g h i Aleś Kowal: Командир отряда, бойцы которого, вероятно, убили Тарайковского, по-тихому оказался в спорте: про его отставку не сообщали – вот что мы знаем о «трансфере». tribuna.com, 2021-12-14. [dostęp 2024-06-13]. (ros.).
- ↑ Новым командиром спецподразделения "Алмаз" назначен Виктор Зураев. tut.by, 2010-12-29. [dostęp 2024-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-05)]. (ros.).
- ↑ Łukaszenka zwalnia za brutalne represje?. TVN24.pl, 2010-12-30. [dostęp 2024-06-13].
- ↑ Камандзір гродзенскага АМАП Віктар Краўцэвіч пайшоў на павышэнне. Цяпер ён камандзір «Алмаз». hrodna.life, 2022-02-08. [dostęp 2024-06-13]. (biał.).
- ↑ Дэканам хімічнага факультэта прызначаны кандыдат хімічных навук Аляксандр Віктаравіч Зураеў. Białoruski Uniwersytet Państwowy, 2023-04-05. [dostęp 2024-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-28)]. (biał.).
- ↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 27 лютага 2015 года № 108 «Аб узнагароджанні». pravo.by, 2015-03-03. [dostęp 2024-06-13]. (biał.).