Wizja (opowieść)
Wizja – fragment prozy Zygmunta Krasińskiego z lat 1830-1833, pisanej po francusku.
Rycerz średniowieczny | |
Autor |
Zygmunt Krasiński |
---|---|
Typ utworu |
fragment prozy |
Data powstania |
1830-1833 |
Wydanie oryginalne | |
Język |
francuski |
O utworze
edytujPracę nad utworem rozpoczął Krasiński w czasie pobytu we Włoszech na przełomie 1830/1831, a ukończył w Genewie we wrześniu 1831. Znany jest, tak jak Adam Szaleniec, tylko ze streszczenia w liście do Reeve'a, jako Vision des esprits des siecles (Wizja duchów stuleci). Utwór został ostatecznie ukończony w styczniu 1833 w Petersburgu jako Wizja[1].
Stylistycznie Wizja jest zależna od Hoffmanna (wizjoner z długim wzrokiem) i Byrona (Manfredowskie wywoływanie duchów). Jest to opowieść o młodzieńcu, który nosi na czole znamię, powiększone cierpieniami i popełnionymi w życiu błędami. Przy pomocy wywoływanych z zaświatów duchów stara się zetrzeć z czoła piętno, będące literackim przedstawieniem poczuciem wstydu związanego z uchylaniem się autora od udziału w powstaniu. Przywoływane duchy reprezentują trzy okresy rozwoju cywilizacji europejskiej. Duch średniowiecza, wyidealizowany poetycko, jest bezsilny wobec współczesności. Wysoko ocenia poeta potencjał intelektualny ducha XVIII wieku, oskarża jednak Oświecenie o brak serca, sceptycyzm i rozchwianie norm moralnych. Dla wieku XIX żywi typową dla romantyzmu pogardę dla wieku ciemiężycieli i bankierów. Nienawiść do współczesności pozbawionej kryteriów moralnych i zajętej wyłącznie pomnażaniem kapitału prowadzi Krasińskiego do wizji katastroficznych i do podkreślania wielkiej roli jednostki w planach Opatrzności[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Sudolski 1974 ↓, s. 106.
- ↑ Sudolski 1974 ↓, s. 108.
Bibliografia
edytuj- Zbigniew Sudolski: Zygmunt Krasiński. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974.