Wojna rzymsko-sasanidzka (421–422)
Wojna rzymsko-sasanidzka 421–422 – wojna stoczona w latach 421–422 między cesarstwem wschodniorzymskim a Sasanidami.
Wojny rzymsko-sasanidzkie | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Wynik |
Status quo ante bellum | ||
Strony konfliktu | |||
|
Przebieg
edytujPo śmierci władcy Persji Jezdegerda I w 421 tron objął jego syn Bahram V. Nowy władca zmienił dotychczasową politykę religijną i wznowił prześladowania chrześcijan, co oburzyło Cesarstwo Rzymskie i stało się przyczyną wybuchu wojny. Doszło do kilku nielicznych starć oddziałów rzymskich z sasanidzkimi, w których wojska sasanidzkie poniosły porażkę. Bahram V zgodził się na rokowania pokojowe z cesarzem wschodniorzymskim Teodozjuszem II, zgodnie z którymi zapewniono chrześcijanom swobodę wyznania w całej Persji. Rzymianie zgodzili się natomiast na tolerancję religijną dla wyznawców zaratusztrianizmu na terenie swojego państwa.
Bibliografia
edytuj- George C. Kohn , Encyklopedia wojen, Warszawa: al fine, 1998, s. 447, ISBN 83-86829-57-5 .