Wykładnia rozszerzająca

Wykładnia rozszerzająca (łac. interpretatio extensiva) – wykładnia prawa, której wynik jest szerszy od literalnego (dosłownego, „bezpośredniego”) znaczenia zinterpretowanego tekstu prawnego[1].

Obranie wykładni rozszerzającej może być uzasadniane tym, że prawodawca powiedział mniej niż zamierzał powiedzieć (minus dixit quam voluit)[2].

W przypadku wykładni rozszerzającej dochodzi do rozszerzenia zakresu zastosowania lub normowania normy, jaka daje się zbudować z interpretowanego tekstu prawnego[3].

Za punkt odniesienia może tu też zostać obrane nie dosłowne (literalne, „bezpośrednie”) znaczenie interpretowanego tekstu prawnego, ale możliwe znaczenie językowe tego tekstu[4].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. M. Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Warszawa 2019, s. 195.
  2. M. Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Warszawa 2019, s. 196.
  3. M. Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Warszawa 2019, s. 195 przypis nr 31.
  4. M. Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Warszawa 2019, s. 195-196 przypis nr 31.

Bibliografia

edytuj
  • Maciej Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Wydawnictwo CM, Warszawa 2019, ISBN 978-83-66704-82-4.