Wysokość górna
Wysokość górna – średnia wysokość pewnej liczby najgrubszych (ang. top height) lub najwyższych (ang. dominant height) drzew w drzewostanie. Najczęściej stosowana jest definicja wysokości górnej określanej jako średnia wysokość 100 najgrubszych drzew na powierzchni 1 ha. W praktyce oznacza to, że na przykład do określenia wysokości górnej dla powierzchni 10-arowej wykorzystana zostanie średnia wysokość 10 najgrubszych drzew a w przypadku powierzchni 5-arowej średnia wysokość 5 najgrubszych drzew. Wysokość górna jest stosowana do określania wskaźnika bonitacji.
Wysokość górna bywa również definiowana jako:
- biologiczna wysokość górna – określana jako średnia wysokość drzew z górnej warstwy drzewostanu – tzw. drzew górujących i panujących,
- średnia wysokość 20% najgrubszych drzew,
- średnia wysokość 250 najgrubszych drzew na 1 ha.
Bibliografia edytuj
- García O., Batho A. 2005. Top height estimation in lodgepole pine sample plots. West. J. Appl. For., 1, 64–68.
- Socha J. 2005. Zależność pomiędzy wysokością górną a wysokością przeciętną w górskich drzewostanach świerkowych. Sylwan 8: 10-17.
- Socha J. 2010. Metoda modelowania potencjalnych zdolności produkcyjnych świerka w górach. Zesz. Nauk. Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie, rozprawy, 461.
- Socha J. 2012. Aktualna i potencjalna produkcyjność siedlisk leśnych – sposoby określania oraz praktyczne znaczenie dla gospodarki leśnej. Zimowa Szkoła Leśna przy IBL, Sękocin Stary. 20-22 marca 2012 r.