Zamek w Bojnicach

 Ten artykuł od 2012-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zamek w Bojnicach (słow. Bojnický zámok) – romantyczny zamek z częściowo zachowanymi oryginalnymi gotyckimi i renesansowymi elementami architektonicznymi, położony w słowackiej miejscowości Bojnice. Jeden z najbardziej znanych zamków Słowacji. Od 1950 na zamku mieści się Múzeum Bojnice, oddział Słowackiego Muzeum Narodowego.

Zamek w Bojnicach
Bojnický zámok
Ilustracja
Państwo  Słowacja
Kraj  trenczyński
Miejscowość Bojnice
Położenie na mapie kraju trenczyńskiego
Mapa konturowa kraju trenczyńskiego, po prawej nieco na dole znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Bojnicach”
Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, blisko centrum na lewo znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Bojnicach”
Ziemia48°46′48″N 18°34′40″E/48,780000 18,577778
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Historia zamkuEdytuj

Najstarsze historyczne wzmianki o zamku w Bojnicach pochodzą z 1113 roku. W dokumencie był wzmiankowany jako opactwo Zobor. Początkowo obiekt był drewniany, lecz stopniowo przebudowywano go, używając kamienia jako budulca. Jednym z pierwszych jego właścicieli był węgierski magnat Mateusz Czak, który go otrzymał od króla węgierskiego Władysława V. W kolejnych wiekach zamek często zmieniał właścicieli, przez pewien czas należał też do księcia opolskiego Władysława Opolczyka. Zamek wraz z okolicznymi dobrami należały do księcia Jana Korwina (naturalnego syna króla Macieja Korwina), później rodu Zapolya, a od 1526 r. do Turzonów. W 1643 r. zamek przeszedł na własność arystokratycznego rodu Pálffy, którego członkowie znacznie go rozbudowali. M. in. w II poł. XVII w. zbudowali i urządzili wszystkie mieszkalne pomieszczenia zamku. Ostatnim właścicielem zamku i całego dobra Bojnice był hrabia János Ferenc Pálffy (Frantisek) (1828–1908). Był znanym kolekcjonerem dzieł sztuki. Po jego śmierci spadkobiercy zaczęli wyprzedawać zbiory, by w końcu 25 lutego 1939 r. sprzedać zamek wraz z przyległymi dobrami Janowi Bat’a, słynnemu producentowi obuwia Bata. Po II wojnie światowej zamek został skonfiskowany przez państwo. W obiekcie ulokowane kilka instytucji państwowych. 9 maja 1950 r. w zamku wybuchł pożar, który strawił obiekt. Odbudowany po pożarze przez państwo, dostępny jest dziś zwiedzającym jako oddział słowackiego muzeum narodowego. W 1970 r. został ogłoszony narodowym zabytkiem kultury Republiki Słowackiej. Wykorzystywany wielokrotnie jako miejsce – naturalna dekoracja produkcji filmowej.

W latach 50 XX w. odkryto pod zamkiem jaskinię.

Okolice zamkuEdytuj

Do bojnickiego zamku należy przyległy park zamkowy, w którym rośnie wiele egzemplarzy różnych drzew, a w tym cenna, w przybliżeniu 700-letnia lipa króla Macieja. Jest ona prawdopodobnie najstarszym drzewem na Słowacji. Częścią parku zamkowego jest również ogród zoologiczny, w którym znajduje się wiele egzemplarzy rzadkich zwierząt egzotycznych. Park przechodzi dalej w park leśny w Górach Strażowskich.

GaleriaEdytuj

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zamek_w_Bojnicach&oldid=61177361”