Zdobycie Damietty (1249)

Zdobycie Damietty – zajęcie Damietty przez krzyżowców w 1249 roku w trakcie VI wyprawy krzyżowej.

Zdobycie Damietty
VI wyprawa krzyżowa
ilustracja
Czas

56 czerwca 1249

Miejsce

Damietta

Terytorium

Egipt

Wynik

Zwycięstwo krzyżowców

Strony konfliktu
Krzyżowcy Ajjubidzi
Dowódcy
Ludwik IX Święty Fachr ad-Din
Siły
nieznane nieznane
Straty
niewielkie niewielkie
Położenie na mapie Egiptu
Mapa konturowa Egiptu, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
31,42°N 31,82°E/31,416700 31,816700

We wrześniu 1248 armia krzyżowa pod dowództwem króla Ludwika IX zaczęła zbierać się w Limassol, skąd miała wypłynąć do Egiptu[1]. Pobyt na Cyprze przeciągnął się do maja 1249, a tuż przed wypłynięciem sztorm uszkodził wiele okrętów i rozproszył flotę. Mimo to, 30 maja część armii pod dowództwem króla wyruszyła na krucjatę. Pierwsze okręty dopłynęły do Damietty 4 czerwca[2].

Obroną Damietty i egipskiego wybrzeża dowodził Fachr ad-Din, wyznaczony do tego zadania przez sułtana As-Saliha Ajjuba. Do miasta sułtan wysłał również materiały wojenne i oddział Beduinów z plemienia Banu Kinana. Armia krzyżowców była rozproszona i do Damietty dotarła tylko jedna czwarta z ok. 120 okrętów transportowch. W związku z tym doradcy namawiali Ludwika, aby poczekał z atakiem na miasto do czasu przybycia całej floty. Ludwik nie chciał czekać i już 5 czerwca nakazał lądowanie na wydmach na zachód od ujścia Nilu. Oddziały muzułmańskie próbowały powstrzymać desant, ale po zaciętej walce zostały zmuszone do odwrotu[2].

Fachr ad-Din planował bronić Damietty, ale w mieście zapanowała panika, a garnizon był zbyt słaby, aby wytrzymać atak krzyżowców. W związku z tym Fachr ad-Din opuścił miasto wraz z całą załogą, paląc za sobą bazary. 6 czerwca krzyżowcy zostali powiadomieni przez chrześcijan z Damietty, że w mieście nie ma już żołnierzy wroga. Armia wkroczyła przez most do miasta[2].

Łatwe zdobycie Damietty było dużym sukcesem krzyżowców, którzy zyskali bazę wypadową i bezpieczny port dla posiłków. Muzułmanie byli wstrząśnięci utratą miasta. Fachr ad-Din został pozbawiony dowództwa w Egipcie, a emirów z miejskiego garnizonu ścięto za tchórzostwo. Sułtan As-Salih Ajjub zaproponował nawet oddanie Jerozolimy w zamian za Damiettę, jednak Ludwik nie chciał negocjować z innowiercami[3]. W rezultacie krzyżowcy przeczekali w mieście przybór Nilu. 20 listopada 1249 roku wzmocniona posiłkami armia Ludwika skierowała się do Al-Mansury[4].

Przypisy

edytuj
  1. Runciman 1997 ↓, s. 241.
  2. a b c Runciman 1997 ↓, s. 244.
  3. Runciman 1997 ↓, s. 246.
  4. Runciman 1997 ↓, s. 247.

Bibliografia

edytuj