Zespół przyrodniczo-krajobrazowy

forma ochrony przyrody w Polsce

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy – forma ochrony przyrody w Polsce. Ustawa o ochronie przyrody z 2004 roku definiuje je jako „fragmenty krajobrazu naturalnego i kulturowego zasługujące na ochronę ze względu na ich walory widokowe i estetyczne”[1].

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy Wydmy Międzyborowskie, Międzyborów
Zespół przyrodniczo-krajobrazowy Potok Sucha w Gminie Szprotawa, Lubuskie

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy wyznacza się w celu ochrony wyjątkowo cennych fragmentów krajobrazu naturalnego i kulturowego, dla zachowania jego wartości przyrodniczych, kulturowych i estetycznych. Działalność na terenach objętych tą formą ochrony uwarunkowana jest opracowaniem dla nich planu zagospodarowania przestrzennego, który uwzględni postulaty przyrodników i historyków[2].

Według danych z 31 grudnia 2018 roku liczba zespołów przyrodniczo-krajobrazowych w Polsce wynosiła 331, które zajmowały powierzchnię 118 911,1 ha[3].

Liczba zespołów przyrodniczo-krajobrazowych w Polsce w latach 2004–2018 według województw[4]:
Rok 2004 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018
Ogółem 177 318 324 328 331 335 339 343 352 331
Dolnośląskie 10 16 17 17 18 18 18 18 18 18
Kujawsko-pomorskie 12 47 48 48 48 48 48 48 43 35
Lubelskie 7 7 7 7 7 7 7 7 7 7
Lubuskie 7 13 13 14 14 15 16 16 15 14
Łódzkie 24 36 39 39 40 40 40 40 42 42
Małopolskie 4 6 7 7 4 4 6 6 10 9
Mazowieckie 32 26 26 25 26 26 26 28 37 39
Opolskie 13 20 20 20 20 20 20 20 21 19
Podkarpackie 2 10 10 10 10 10 10 10 10 10
Podlaskie 1 5 5 5 5 5 5 5 5 5
Pomorskie 10 32 32 32 32 32 32 32 33 31
Śląskie 15 22 22 23 24 24 25 25 24 23
Świętokrzyskie 8 13 13 13 14 15 15 15 13 13
Warmińsko-mazurskie 8 18 18 18 18 19 19 19 24 16
Wielkopolskie 3 6 6 8 8 8 8 10 7 6
Zachodniopomorskie 21 41 41 42 43 44 44 44 43 44

PrzypisyEdytuj

  1. Dz.U. z 2022 r. poz. 916.
  2. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Trzebiatów – 7.5 Cele i kierunki ochrony i kształtowania środowiska przyrodniczego (s. 65).
  3. GUS. Formy ochrony przyrody. „Ochrona środowiska 2019”, s. 125, tab. 4, 2019-11-29. Wiesława Domańska. Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych. ISSN 0867-3217. [dostęp 2019-11-30]. (pol. • ang.). 
  4. GUS Ochrona środowiska 2005-2019 (zakładka archiwum), red. Dariusz Bochenek. ISSN 0867-3217. [dostęp 2019-11-30].