Zofia Szarota

polska pedagog

Zofia Maria Szarotapolska pedagog, dr hab. nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego[1][2].

Zofia Szarota
Państwo działania

 Polska

doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: pedagogika społeczna, andragogika, gerontologia społeczna[1]
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

27 czerwca 1997[1] – pedagogika
WSP w Krakowie

Habilitacja

16 listopada 2010[1] – pedagogika
Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu

Życiorys

edytuj

W 1986 ukończyła studia pedagogiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim[1], natomiast 27 czerwca 1997 obroniła pracę doktorską Kształcenie gerontologiczne dla potrzeb nowoczesnego systemu pomocy społecznej, otrzymując doktorat, a 16 listopada 2010 habilitowała się na podstawie oceny dorobku naukowego i pracy zatytułowanej Starzenie się i starość w wymiarze instytucjonalnego wsparcia na przykładzie Krakowa[1].

Otrzymała nominację na profesora nadzwyczajnego w Instytucie Nauk o Wychowaniu Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie[1].

Wybrane publikacje

edytuj
  • 1998: Wielofunkcyjna działalność domów pomocy społecznej dla osób starszych
  • 2004: Gerontologia społeczna i oświatowa. Zarys problematyki
  • 2010: Starzenie się i starość w wymiarze instytucjonalnego wsparcia na przykładzie Krakowa
  • 2011: Asystent rodziny. Między interwencjonizmem państwa a spolegliwym opiekuństwem – konteksty edukacyjne, „Edukacja. Studia, Badania, Innowacje”, Nr 4(116)
  • 2012: Autopercepcja dojrzałych kobiet, „Ruch Pedagogiczny” Nr 2, Rok LXXXIII (współautorka Joanna Łaszyn)
  • 2012: Egalitaryzacja dyplomów vs. elitaryzm merytokracji – wybrane aspekty uczestnictwa edukacyjnego dorosłych. „Edukacja Dorosłych” Nr 2
  • 2013: Problemy kobiet – ofiar przemocy rodzinnej a zadania edukacji społecznej, „Debata Edukacyjna”
  • 2013: Starość. Między diagnozą a działaniem (współautor: Remigiusz J. Kijak)
  • 2014: Era trzeciego wieku – implikacje edukacyjne, „Edukacja ustawiczna Dorosłych”, nr 1(84)
  • 2015: Uczenie się starości, “Edukacja Dorosłych” Nr 1 (72)
  • 2015: Senior Policy in Poland: Compensation of Needs and Active Ageing, “EXLIBRIS Biblioteka Gerontologii Społecznej / Polish Social Gerontology Journal” No. 2(10)2015
  • 2015: Praca socjalna z człowiekiem starym. Wybrane konteksty, „Horyzonty Wychowania” Vol. 14, No. 32
  • 2015: Doświadczanie starości: jej zalety i trudy – w opiniach słuchaczy UTW, „Edukacja Dorosłych” Nr 2 (73) (współautor: Artur Fabiś)
  • 2016: Kultura pokoju: trójgłos edukacyjny (współautorzy: Fernando Barragán Medero, Jolanta Maćkowicz)
  • 2016: Negatywne aspekty uczestnictwa w edukacji w opiniach uczących się dorosłych, „e-mentor”, Nr 4 (66). DOI: 10.15219/em66.1263 (współautorka Aleksandra Litawa)
  • 2017: Four Types of Gerontological Education in Poland: the Current Situation and Needs for Future, „Studia Edukacyjne”, 4 [46]. DOI: 10.14746/se.2017.46.13 (współautorka: Jolanta Perek-Białas)
  • 2018: „Czuję się jak eksponat…” – rozmowa z Profesorem Tadeuszem Aleksandrem, „Rocznik Andragogiczny”, Vol. 25
  • 2018: Powszednia aktywność wiejskich seniorów (wymiar społeczno-edukacyjny i kulturalny), „Pedagogika Społeczna” Nr 3 (69)
  • 2019: Priorytety i funkcje społeczne edukacji w dorosłości – perspektywa celów Zrównoważonego Rozwoju UNESCO 2030 „E-mentor”, nr 1(78) 2019

Źródła[1][3].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h Dr hab. Zofia Maria Szarota, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-05-20].
  2. Autor: Szarota, Zofia - OpacWWW - Prolib Integro [online], integro.uph.edu.pl [dostęp 2019-10-21].
  3. Profil naukowca w Polskiej Bibliografii Naukowej.