Zwiernik (łącznik elektryczny)
Zwiernik (ang. short-circuiting device[1]) – załącznik przeznaczony do zwierania torów prądowych głównych ze sobą lub z torami prądowymi uziemiającymi[2].
Zwierniki są łącznikami elektrycznymi przeznaczonymi do inicjowania samoczynnego wyłączenia linii zasilającej pracujących w układzie blokowym, spowodowanego jednofazowym załączeniem na zwarcie z ziemią. Spotykane są sporadycznie w układach blokowych i układach mostkowych sieci 110 kV[3].
Zwierniki trójfazowe mogą być stosowane w stacjach elektroenergetycznych w niektórych konstrukcjach rozdzielnic SN zamiast uziemników. Dotyczy to zwłaszcza rozdzielnic realizowanych w układzie z pojedynczym, sekcjonowanym systemem szyn zbiorczych, składających się z co najmniej dwóch szaf, umieszczonych w osobnych pomieszczeniach. Wówczas często ze względów bezpieczeństwa instaluje się zwierniki, które oprócz swojej funkcji, spełniają rolę odłącznika, tworząc bezpieczną i widoczną przerwę izolacyjną.
Ze względu na wymaganą szybkość działania zwierniki wyposaża się w napędy sprężynowe zasobnikowe. W wykonaniu normalnym są przystosowane do pracy w napowietrznych urządzeniach rozdzielczych prądu przemiennego o skutecznie uziemionym punkcie neutralnym. Zwierniki mają konstrukcję jednoprzerwową o siecznym ruchu noży. W górnej części izolatora jest zamocowany styk stały oraz sworzeń przeznaczony do połączenia z jedną fazą linii. Zwiernik w stanie otwartym ma napiętą sprężynę załączającą. Zamknięcie zwiernika następuje w wyniku odryglowania zamka pod wpływem wyzwalaczy współpracujących z układem zabezpieczeń lub przez mechaniczne działanie na odpowiedni przycisk po otwarciu skrzynki osłonowej[4].
Dane znamionowe edytuj
Dane katalogowe zwierników produkcji krajowej podają między innymi[5]:
- Napięcie znamionowe
- Prąd załączalny
- Czas zamykania zwiernika
Przypisy edytuj
- ↑ IEV ref 811-29-18
- ↑ Praca zbiorowa: Słownik terminologiczny elektryki : Aparaty elektryczne wchodzące w skład urządzeń rozdzielczych, Część 1, Instytut Elektrotechniki – Warszawa 1989.
- ↑ Dołęga W.: Stacje elektroenergetyczne, Oficyna Wyd.Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2007, ISBN 978-83-7493-301-8.
- ↑ Henryk Markiewicz, Urządzenia elektroenergetyczne, Warszawa: WNT, 2008, ISBN 978-83-204-3480-4, OCLC 297747206.
- ↑ Bartodziej G.: Dobór przyrządów rozdzielczych wysokiego napięcia, Skrypt uczelniany Politechniki Śląskiej Nr. 351, Gliwice 1972.