Zysk kierunkowy anteny

Zysk kierunkowy anteny – parametr anteny określający jej zdolność do kierunkowego promieniowania energii elektromagnetycznej w stosunku do anteny przyjętej za wzorzec.

Parametr ten jest wyznacza się z reguły w odniesieniu do źródła izotropowego (anteny bezkierunkowej) za pomocą wzoru:

$G=10\log _{10}{\frac {P_{1}}{P_{2}}}=20\log _{10}{\frac {U_{1}}{U_{2}}}$

gdzie:

G – zysk kierunkowy anteny [dB]

P₁ – moc anteny kierunkowej [W]

P₂ – moc anteny wzorcowej [W]

Zysk kierunkowy zwykle wyraża się w decybelach (dB). W przypadku odniesienia do anteny izotropowej (wszechkierunkowej) wartość tę oznacza się jako dBi, a do dipola półfalowego jako dBd, przy czym G_dBi = G_dBd + 2,15.

Anteny stosowane w radiolokacji posiadają zysk kierunkowy rzędu dziesiątków tysięcy, a anteny stosowane w radiokomunikacji satelitarnej – rzędu milionów (przed wyrażeniem wartości w postaci logarytmu).

Bibliografia

• Janusz Pieniak: Anteny telewizyjne i radiowe. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1993, s. 36. ISBN 83-206-1081-8.