Wikipedia

Antoni Szymanowski

polski piłkarz

Antoni Jan Szymanowski (ur. 13 stycznia 1951 w Tomaszowie Mazowieckim) – polski piłkarz, występujący na pozycji obrońcy, reprezentant Polski, trener piłkarski.

Antoni Szymanowski
Pełne imię i nazwisko

Antoni Jan Szymanowski

Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1951
Tomaszów Mazowiecki

Wzrost

180 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1963–1968 Wisła Kraków
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1968–1970 Wisła Kraków 41 (0)
1970–1972 Gwardia Warszawa 24 (0)
1972–1978 Wisła Kraków 160 (1)
1978–1981 Gwardia Warszawa 39 (0)
1981–1984 Club Brugge 51 (0)
W sumie: 315 (1)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1970–1980  Polska 82 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
Clepardia Kraków
1985–1986 Cracovia
1987 CKS Czeladź
1997–2002 Polska (juniorzy)
1998–2001 Wisła Kraków (koordynator)
2002–2004 Wisła II Kraków
2005–2008 Przebój Wolbrom
2008–2009 Górnik Zabrze (asystent)
2009 Przebój Wolbrom
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Monachium 1972 piłka nożna
srebro Montreal 1976 piłka nożna
Mistrzostwa świata
III miejsce RFN 1974 piłka nożna
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Reprezentował barwy Wisły Kraków (mistrz Polski), Gwardii Warszawa oraz Club Brugge. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta. Z reprezentacją Polski dwukrotnie uczestniczył na mistrzostwach świata (1974 – 3. miejsce, 1978) oraz dwukrotnie w turnieju olimpijskim (1972 – złoty medal, 1976 – srebrny medal).

Życiorys edytuj

Kariera klubowa edytuj

Antoni Szymanowski karierę piłkarską rozpoczął w 1963 w juniorach Wisły Kraków, z którą w 1968 podpisał profesjonalny kontrakt, a 27 października 1968 w barwach tego klubu zaliczył debiut w rozgrywkach ekstraklasy (ówczesnej I ligi) w bezbramkowo zremisowanym meczu u siebie z GKS-em Katowice, zmieniając w 46. minucie Janusza Sputę[1][2]. Z klubem dwukrotnie wygrywał swoją grupę w Pucharze Intertoto (1969, 1970). Po sezonie 1969/1970 oraz rozegraniu 41 meczów ligowych odszedł z klubu.

W latach 1970–1972 Antoni Szymanowski reprezentował barwy Gwardii Warszawa, w której rozegrał 24 mecze ligowe, po czym wrócił do Wisły Kraków, w której był jednym z najważniejszych zawodników. W 1973 z klubem wygrał grupę w Pucharze Intertoto. W 1975 został wyróżniony nagrodami: Piłkarza Roku oraz Złotym Butem w plebiscycie „Sportu”. W sezonie 1975/1976 zajął z klubem 3. miejsce w ekstraklasie, a w sezonie 1977/1978 zdobył mistrzostwo Polski oraz strzelił swoją jedyną bramkę w najwyższym polskim poziomie ligowym (26 listopada 1977 w zremisowanym 1:1 meczu u siebie z Widzewem Łódź, pokonując w 13 minucie bramkarza drużyny gości – Stanisława Burzyńskiego)[1][3]. Po tym sezonie oraz rozegraniu 160 meczów ligowych odszedł z klubu.

Następnie w latach 1978–1981 ponownie reprezentował barwy Gwardii Warszawa (39 meczów), potem belgijskiego klubu Eerste klasse – Club Brugge, z którym w sezonie 1982/1983 dotarł do finału Pucharu Belgii. Po sezonie 1983/1984 w wieku 33 lat zakończył piłkarską karierę. Łącznie w najwyższym poziomie ligowym w Polsce rozegrał 264 mecze ligowe, w których strzelił 1 bramkę, a w Eerste klasse wystąpił w 51 meczach ligowych.

Kariera reprezentacyjna edytuj

W latach 1970–1980 w reprezentacji Polski rozegrał 82 mecze, w których strzelił 1 bramkę. Debiut zaliczył 22 lipca 1970 w Szczecinie w wygranym 2:0 meczu towarzyskim z reprezentacją Iraku. Ostatni mecz rozegrał 9 lipca 1980 w Bogocie w wygranym 1:4 meczu towarzyskim z Kolumbią.

W 1972 znalazł się w składzie reprezentacji Polski prowadzonej przez Kazimierza Górskiego na turniej olimpijski w Monachium. Drużyna wraz z nim w podstawowym składzie wygrała w finale 2:1 z Węgrami, zdobywając złoty medal.

17 października 1973 reprezentacja Polski po remisie 1:1 z reprezentacją Anglii na stadionie Wembley w Londynie po 36 latach awansowała na mistrzostwa świata. Na turnieju w 1974 w RFN, na którym Polacy zajęli 3. miejsce, Antoni Szymanowski był podstawowym zawodnikiem drużyny prowadzonej przez Kazimierza Górskiego, występując we wszystkich siedmiu spotkaniach.

W 1976 ponownie znalazł się w składzie reprezentacji Polski, nadal kierowanej przez Kazimierza Górskiego, na turniej olimpijski w Montrealu. W meczu ćwierćfinałowym z reprezentacją Korei Północnej wygranym przez Polskę 5:0 w 65. minucie strzelił bramkę na 4:0; była to jego jedyna bramka w reprezentacji. W finale reprezentacja Polski przegrała 3:1 z reprezentacją NRD i ostatecznie zdobyła srebrny medal, co uznano w kraju za porażkę; trener podał się następnie do dymisji.

W 1978 został powołany przez selekcjonera Jacka Gmocha na mistrzostwa świata w Argentynie, które polska drużyna zakończyła w drugiej rundzie po porażkach z Argentyną (2:0) i Brazylią (3:1) oraz zwycięstwie z Peru (0:1).

Kariera trenerska edytuj

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. Był trenerem: Clepardii Kraków, Cracovii (1985–1986), CKS Czeladź (1987), reprezentację Polski U-16 i U-18 (1997–2002), koordynatorem ds. młodzieży w Wiśle Kraków (1998–2001), trenerem rezerw Wisły Kraków (2002–2004), Przeboju Wolbrom (2005–2008, asystentem trenera Górnika Zabrze (2008–2009) oraz ponownie trenerem Przeboju Wolbrom (2009).

Życie prywatne edytuj

W 1974 ukończył V Liceum Ogólnokształcącego dla Pracujących w Nowej Hucie. W 1988 uzyskał magisterium z wychowania fizycznego na Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie, był również nauczycielem tego przedmiotu w szkole.

W 1976 ożenił się z gimnastyczką sportową Wandą Werbiłowicz, trenującą w tym samym klubie. Mają troje dzieci: córki Paulinę i Agnieszkę oraz syna Grzegorza. Młodszy brat Henryk również był piłkarzem Wisły Kraków oraz reprezentantem Polski.

Występy w reprezentacji edytuj

Reprezentacja narodowa Rok Występy Gole
  Polska
1970 3 0
1971 2 0
1972 7 0
1973 13 0
1974 12 0
1975 10 0
1976 8 1
1977 2 0
1978 14 0
1979 8 0
1980 3 0
Łącznie 82 1

Sukcesy edytuj

Wisła Kraków
Club Brugge
Reprezentacyjne

Odznaczenia i wyróżnienia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Antoni Szymanowski. historiawisly.pl. [dostęp 2018-06-07].
  2. ↑ 1968.10.27 Wisła Kraków – GKS Katowice 0:0. historiawisly.pl. [dostęp 2018-06-07].
  3. ↑ 1977.11.26 Wisła Kraków – Widzew Łódź 1:1. historiawisly.pl. [dostęp 2018-06-07].
  4. ↑ Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972. [dostęp 2019-03-26]. 
  5. ↑ Poznaliśmy Reprezentację 100-lecia! Zobacz najlepszy zespół w historii Polski!. laczynaspilka.pl, 6 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-06].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Antoni_Szymanowski&oldid=72718640”