Piłka nożna na letnich igrzyskach olimpijskich

Zawody w piłce nożnej w ramach igrzysk olimpijskich rozgrywane są od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1900 w Paryżu. Dwukrotnie dyscyplina ta nie znalazła się w programie igrzysk (w 1896 roku w Atenach i w 1932 w Los Angeles). Niektóre źródła podają, że w 1896 roku został rozegrany nieoficjalny turniej z udziałem trzech drużyn (Dania, Izmir i Ateny). Zwycięzcą miała zostać drużyna duńska po pokonaniu reprezentacji Izmiru 15:0[1].

Pierwszy turniej dla kobiet rozegrany został w 1996 roku w Atlancie.

Łącznie do 1930 roku, kiedy odbyły się pierwsze mistrzostwa świata, olimpijski turniej piłki nożnej był uznawany za najważniejsze rozgrywki międzynarodowe w tej dziedzinie sportowej, jednak przez zakaz udziału w nich piłkarzy profesjonalnych mistrzostwa świata zyskały większy prestiż.

Na letnich igrzyskach olimpijskich w 1960 roku został zmieniony format rozgrywek i ograniczono liczbę uczestników. Odtąd 16 drużyn dzielono na cztery grupy, w których mecze rozgrywane były systemem kołowym. Następnie czwórka zwycięzców z każdej grupy systemem pucharowym wyłaniała olimpijskiego mistrza.

Profesjonalnym piłkarzom zezwolono występować na letnich igrzyskach olimpijskich dopiero w 1984 roku w Los Angeles, ale tylko reprezentantom Azji, Afryki, strefy CONCACAF i Oceanii. Całkowicie zakaz anulowano w 1992 roku, ale wtedy wprowadzono ograniczenie wiekowe. W każdej drużynie może występować maksymalnie trzech piłkarzy dowolnego wieku, reszta zawodników w dniu rozpoczęcia igrzysk olimpijskich nie może przekroczyć 23 roku życia. Dlatego często reprezentacja olimpijska kraju określana jest również reprezentacją narodową U-23.

Zawody edytuj

96 00 04 08 12 20 24 28 32 36 48 52 56 60 64 68 72 76 80 84 88 92 96 00 04 08 12 16 20 24 Razem
Turniej mężczyzn 28
Turniej kobiet 8
Ogólnie 0 1 1 1 1 1 1 1 0 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 2 2 2 2 2 2 2 2 36

Medaliści edytuj

Rok: Mężczyźni
 

I

Mistrz

 

II

Wicemistrz

 

III Miejsce

  1900   Wielka Brytania   Francja   Belgia
  1904   Kanada   Stany Zjednoczone   Stany Zjednoczone
  1908   Wielka Brytania   Dania   Holandia
  1912   Wielka Brytania   Dania   Holandia
  1920   Belgia   Hiszpania   Holandia
  1924   Urugwaj   Szwajcaria   Szwecja
  1928   Urugwaj   Argentyna   Włochy
  1936   Włochy   Austria   Norwegia
  1948   Szwecja   Jugosławia   Dania
  1952   Węgry   Jugosławia   Szwecja
  1956   ZSRR   Jugosławia   Bułgaria
  1960   Jugosławia   Dania   Węgry
  1964   Węgry   Czechosłowacja   Niemcy
  1968   Węgry   Bułgaria   Japonia
  1972   Polska   Węgry   ZSRR
  NRD
  1976   NRD   Polska   ZSRR
  1980   Czechosłowacja   NRD   ZSRR
  1984   Francja   Brazylia   Jugosławia
  1988   ZSRR   Brazylia   RFN
  1992   Hiszpania   Polska   Ghana
  1996   Nigeria   Argentyna   Brazylia
  2000   Kamerun   Hiszpania   Chile
  2004   Argentyna   Paragwaj   Włochy
  2008   Argentyna   Nigeria   Brazylia
  2012   Meksyk   Brazylia   Korea Południowa
  2016   Brazylia   Niemcy   Nigeria
  2020   Brazylia   Hiszpania   Meksyk
  2024
  2028

Klasyfikacja medalowa edytuj

Kobiety i mężczyźni łącznie edytuj

Lp. Państwo       Razem
1   Stany Zjednoczone 4 2 2 8
2   Węgry 3 1 1 5
3   Wielka Brytania 3 0 0 3
4   Brazylia 2 3 2 7
5   Argentyna 2 2 0 4
6   ZSRR 2 0 3 5
7   Kanada 2 0 2 4
8   Urugwaj 2 0 0 2
9   Jugosławia 1 3 1 5
10   Hiszpania 1 3 0 4
11   Polska 1 2 0 3
12   Szwecja 1 2 2 5
13   NRD 1 1 1 3
14   Nigeria 1 1 1 3
15   Czechosłowacja 1 1 0 2
16   Francja 1 1 0 2
17   Niemcy 1 0 5 6
18   Włochy 1 0 2 3
19   Norwegia 1 0 2 3
20   Belgia 1 0 1 2
21   Meksyk 1 0 1 2
22   Kamerun 1 0 0 1
23   Dania 0 3 1 4
24   Bułgaria 0 1 1 2
25   Japonia 0 1 1 2
26   Szwajcaria 0 1 0 1
27   Austria 0 1 0 1
28   Chiny 0 1 0 1
29   Paragwaj 0 1 0 1
30   Holandia 0 0 3 3
31   Ghana 0 0 1 1
32   Chile 0 0 1 1
33   Korea Południowa 0 0 1 1
Razem 34 34 35 103

Przypisy edytuj

  1. Stefan Szczepłek, Moja historia futbolu. Tom I: Świat, Warszawa: Presspublica, 2007, s. 25-26, ISBN 978-83-86038-79-4, OCLC 749715923.

Zobacz też edytuj