Wikipedia

Blagoje Marjanović

Blagoje Marjanović (serb. Благоје Марјановић, ur. 9 września 1907 w Belgradzie, zm. 1 października 1984 tamże[1]) – jugosłowiański piłkarz narodowości serbskiej występujący na pozycji napastnika, reprezentant Jugosławii.

Blagoje Marjanović
Благоје Марјановић
Data i miejsce urodzenia

9 września 1907
Belgrad

Data i miejsce śmierci

1 października 1984
Belgrad

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1912–1920 SK Jugoslavija
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1920–1925 SK Jugoslavija 126 (167)
1925 SK Olimpija 7 (8)
1925–1939 BSK Beograd 566 (575)
1939 SK Jugoslavija 18 (17)
1939–1941 FK Čukarički 50 (28)
1945–1948 Dinamo Pančevo 20 (2)
1949 NK Proleter 17 (5)
W sumie: 804 (802)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1926–1938  Jugosławia 57 (36)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1953–1956 OFK Beograd
1957–1958 Torino FC
1958–1959 Calcio Catania
1959 FK Pobeda
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera klubowa edytuj

Marjanović urodził się w Belgradzie i jako pięciolatek dołączył do SK Jugoslavija. W wielu zaledwie 13 lat został włączony do pierwszego zespołu. Wraz z zespołem zdobył mistrzostwo Jugosławii w sezonie 1924. W 1925 opuścił Jugoslaviję na rzecz SK Olimpija.

Pod koniec 1925 został piłkarzem BSK Beograd. Wraz z zespołem zdobył mistrzostwo Jugosławii w sezonach 1930/31, 1932/33, 1934/35, 1935/36 i 1938/39. Marjanović zdobył także Puchar Jugosławii w sezonie 1933/34. Trzykrotnie sięgnął po koronę króla strzelców Prvej Ligi Jugoslavije w sezonach 1930 (10 goli), 1935/36 (5 goli) i 1936/37 (21 goli)[2].

W 1939, po 14 latach, powrócił do SK Jugoslaviji. W kolejnych latach grał dla FK Čukarički (1939–1941), Dinamo Pančevo (1945–1948). Karierę zakończył w 1949 w NK Proleter. Nosił przydomek boiskowy Moša (serb. Моша).

Kariera reprezentacyjna edytuj

Marjanović po raz pierwszy w reprezentacji Jugosławii wystąpił 28 czerwca 1926 w przegranym 2:6 spotkaniu z Czechosłowacją. Był w kadrze Jugosławii na igrzyskach olimpijskich w 1928 w Amsterdamie, ale nie wystąpił w jedynym meczu swej drużyny na tych igrzyskach (przegranym z Portugalią 1:2[3].

W 1930 został powołany przez trenera Boško Simonovicia na Mistrzostwa Świata w Urugwaju. Jego reprezentacja zajęła na turnieju 4. miejsce, a on sam zagrał w trzech spotkaniach z Brazylią, Boliwią (bramka) i późniejszym mistrzem świata Urugwajem[4].

Po raz ostatni w reprezentacji zagrał 3 kwietnia 1938 w wygranym 1:0 (strzelił jedyną w meczu bramkę) spotkaniu z Polską. Łącznie w latach 1926–1938 wystąpił w 57 spotkaniach kadry Jugosławii, w których strzelił 36 bramek[4].

Kariera trenerska edytuj

W swojej karierze trenerskiej najpierw pracował w OFK Beograd, z którym zdobył puchar kraju w 1955. Później był trenerem w zespołach ligi włoskiej Torino FC i Calcio Catania. Następnie wrócił do Jugosławii i został trenerem FK Pobeda[5].

W 1961 Marjanović doznał udaru mózgu. Nigdy nie odzyskał mowy, a prawa strona jego ciała była sparaliżowana. Zmarł w 1984.

Sukcesy edytuj

Jako piłkarz zespołowo edytuj

SK Jugoslavija
BSK Beograd

Jako piłkarz indywidualnie edytuj

Jako trener edytuj

BSK Beograd

Przypisy edytuj

  1. ↑ B. Marjanović [online], soccerway.com [dostęp 2023-09-28] (pol.).
  2. ↑ Blagoje Marjanovic [online], national-football-teams.com [dostęp 2023-09-28] (ang.).
  3. ↑ Blagoje Marjanovic [online], olympedia.org [dostęp 2023-09-28] (ang.).
  4. ↑ a b Blagoje Marjanovic [online], reprezentacija.rs [dostęp 2023-09-28] (serb.).
  5. ↑ Blagoje Marjanović [online], transfermarkt.fr [dostęp 2023-09-28] (fr.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Blagoje_Marjanović&oldid=71375290”