Długoszparowate
Długoszparowate[2] (Cetorhinidae) – rodzina ryb chrzęstnoszkieletowych należących do lamnokształtnych. Jedynym żyjącym przedstawicielem rodziny jest długoszpar (Cetorhinus maximus), będący jednym z trzech przedstawicieli rodzaju Cetorhinus i zarazem jego jedynym żyjącym przedstawicielem (do rodzaju należą także wymarłe gatunki Cetorhinus huddlestoni i Cetorhinus piersoni, żyjące w miocenie[3][4]). Oprócz niego do rodziny należy też rodzaj Caucasochasma z wymarłym, oligoceńskim gatunkiem Caucasochasma zherikhini[5] oraz rodzaj Keasius z czterema wymarłymi gatunkami: żyjącym w eocenie Keasius taylori, żyjącym od oligocenu do miocenu Keasius parvus[6], oligoceńskim Keasius septemtrionalis oraz mioceńskim Keasius rhenanus[7]. Do rodziny może też należeć późnotriasowy rodzaj Pseudocetorhinus, co razie potwierdzenia dowodziłoby istnienia przedstawicieli Cetorhinidae już w triasie[8]; przynależność Pseudocetorhinus do długoszparowatych jest jednak niepewna[9][6]. Zdaniem Andreeva i Cuny'ego (2012) bardziej prawdopodobne jest, że Pseudocetorhinus jest bazalnym przedstawicielem grupy Selachimorpha (sensu Vélez-Zuazo i Agnarsson, 2011[10]), daleko tylko spokrewnionym z długoszparowatymi[11]. Najstarsze skamieniałości niewątpliwych przedstawicieli długoszparowatych pochodzą z eocenu[6].
| Cetorhinidae[1] | |||
| Gill, 1862 | |||
 Długoszpar (Cetorhinus maximus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadrząd | |||
| Rodzina |
długoszparowate | ||
| Rodzaje | |||
|
| |||
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Cetorhinidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973
- ↑ Bruce J. Welton. A new fossil basking shark (Lamniformes: Cetorhinidae) from the Middle Miocene Sharktooth Hill Bonebed, Kern County, California. „Contributions in Science”. 522, s. 29–44, 2014. (ang.).
- ↑ Bruce J. Welton. A new species of late Early Miocene Cetorhinus (Lamniformes: Cetorhinidae) from the Astoria Formation of Oregon, and coeval Cetorhinus from Washington and California. „Contributions in Science”. 523, s. 67–89, 2015. (ang.).
- ↑ A. M. Prokofiev i E. K. Sychevskaya. Basking shark (Lamniformes: Cetorhinidae) from the Lower Oligocene of the Caucasus. „Journal of Ichthyology”. 58 (2), s. 127–138, 2018. DOI: 10.1134/S0032945218020121. (ang.).
- ↑ a b c Bruce J. Welton. A new archaic basking shark (Lamniformes: Cetorhinidae) from the late Eocene of western Oregon, U.S.A., and description of the dentition, gill rakers and vertebrae of the recent basking shark Cetorhinus maximus (Gunnerus). „New Mexico Museum of Natural History and Science Bulletin”. 58, s. 1–48, 2013. (ang.).
- ↑ T. Reinecke, F. von der Hocht i L. Dufraing. Fossil basking shark of the genus Keasius (Lamniformes, Cetorhinidae) from the boreal North Sea Basin and Upper Rhine Graben: evolution of dental characteristics from the Oligocene to late Middle Miocene and description of two new species. „Palaeontos”. 28, s. 39–98, 2015. (ang.).
- ↑ Christopher J. Duffin. New shark remains from the British Rhaetian (latest Triassic). 1. The earliest basking shark. „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie: Monatshefte”. Rocznik 1998 (3), s. 157–181, 1998. (ang.).
- ↑ Gilles Cuny, Adrian Hunt, Jean-Michel Mazin i Raymond Rauscher. Teeth of enigmatic neoselachian sharks and an ornithischian dinosaur from the uppermost Triassic of Lons-le-Saunier (Jura, France). „Paläontologische Zeitschrift”. 74 (1–2), s. 171–185, 2000. DOI: 10.1007/BF02987959. (ang.).
- ↑ Ximena Vélez-Zuazo i Ingi Agnarsson. Shark tales: A molecular species-level phylogeny of sharks (Selachimorpha, Chondrichthyes). „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 58 (2), s. 207–217, 2011. DOI: 10.1080/02724634.2012.644646. (ang.).
- ↑ Plamen S. Andreev i Gilles Cuny. New Triassic stem selachimorphs (Chondrichthyes, Elasmobranchii) and their bearing on the evolution of dental enameloid in Neoselachii. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 32 (2), s. 255–266, 2012. DOI: 10.1080/02724634.2012.644646. (ang.).