Wikipedia

Christoph Bieler

austriacki narciarz klasyczny, specjalista kombinacji norweskiej

Christoph Bieler (ur. 28 października 1977 w Hall in Tirol) – austriacki narciarz, specjalista kombinacji norweskiej, trzykrotny medalista olimpijski, dwukrotny medalista mistrzostw świata, brązowy medalista mistrzostw świata juniorów, zdobywca Pucharu Kontynentalnego oraz dwukrotny zwycięzca Letniego Grand Prix.

Christoph Bieler
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 października 1977
Hall in Tirol

Klub

HSV Absam-Bergisel

Wzrost

180 cm

Debiut w PŚ

14.01 1997, Val di Fiemme (4. miejsce - Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

14.01 1997, Val di Fiemme
(4. miejsce - Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

25.01 2004, Sapporo
(3. miejsce - start masowy)

Rekord życiowy

197,0 m na Letalnicy w Planicy (12 marca 2008)[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
złoto Turyn 2006 Sztafeta
brąz Salt Lake City 2002 Sztafeta
brąz Soczi 2014 Sztafeta
Mistrzostwa świata
złoto Val di Fiemme 2003 Sztafeta
brąz Oberstdorf 2005 Sztafeta
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Canmore 1997 Sztafeta
Puchar Kontynentalny
1. miejsce
1998/1999
3. miejsce
1995/1996
Letnie Grand Prix
złoto 1. miejsce
2005
złoto 1. miejsce
2006
srebro 2. miejsce
2004
Zakończenie kariery: 2015 rok
Strona internetowa

Kariera edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Christoph Bieler pojawił się w sezonie 1994/1995 Pucharu Świata B. Po początkowo słabych startach już w sezonie 1995/1996 znalazł się na trzeciej pozycji w klasyfikacji generalnej, a w edycji 1998/1999 zwyciężył. W 1997 roku osiągnął swój jedyny sukces w kategorii juniorów wspólnie z kolegami zdobywając brązowy medal w konkursie drużynowym podczas mistrzostw świata juniorów w Canmore. Rok później startował na igrzyskach olimpijskich w Nagano, gdzie indywidualnie zajął 19. miejsce, a wraz z kolegami z reprezentacji był czwarty w konkursie drużynowym. Walkę o brązowy medal Austriacy przegrali z reprezentantami Francji o 11.2 sekundy.

W Pucharze Świata zadebiutował 14 stycznia 1997 roku we włoskim Val di Fiemme, gdzie był czwarty w zawodach metodą Gundersena. W sezonie 1996/1997 pojawił się jeszcze dwukrotnie, w obu przypadkach zdobywając punkty i w klasyfikacji generalnej zajął 24. pozycję. Na mistrzostwach świata w Lahti w 2001 roku wystartował tylko w Gundersenie, kończąc rywalizację na 26. miejscu. W sezonie 2001/2002 dziewięciokrotnie plasował się w pierwszej dziesiątce zawodów, jednak na podium nie stanął. W klasyfikacji generalnej zajął wysokie dziewiąte miejsce. Na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City w 2002 roku odniósł swój pierwszy sukces w kategorii seniorów. Wspólnie z Michaelem Gruberem, Mario Stecherem i Felixem Gottwaldem wywalczył brązowy medal w konkursie drużynowym. Po skokach Austriacy zajmowali drugie miejsce i do biegu przystąpili ze stratą 44 sekund do prowadzących Finów. Nie zdołali odrobić tej straty, co więcej w połowie dystansu zostali wyprzedzeni przez Niemców, którzy ostatecznie zdobyli srebro. Na mecie Austriacy stracili 11 sekund do Finów oraz 3.5 sekundy do Niemców. Indywidualnie Christoph plasował się w połowie drugiej dziesiątki. Gundersena ukończył na piętnastej pozycji, a w sprincie uplasował się jedno miejsce niżej.

Kolejny sukces odniósł na mistrzostwach świata w Val di Fiemme w 2003 roku, wraz z Felixem Gottwaldem, Wilhelmem Deniflem i Michaelem Gruberem zdobywając złoty medal w drużynie. Reprezentanci Austrii na prowadzeniu znaleźli się już po skokach, na trasę biegu wyruszając z przewagą 13 sekund nad zajmującymi drugie miejsce Niemcami. Tylko na zmianie Bielera na chwilę stracili prowadzenie, jednak ostatecznie na mecie byli pierwsi, o 12.6 sekundy przed Niemcami. W startach indywidualnych Christoph był trzeci po konkursie skoków do Gundersena. Na trasie biegu nie zdołał obronić tej pozycji i zawody zakończył na szóstym miejscu. W sprincie spadł z ósmego miejsca po skokach na trzynaste miejsce na mecie biegu. W rywalizacji pucharowej spisał się słabiej niż przed rokiem, w klasyfikacji generalnej sezonu 2002/2003 zajmując 13. miejsce.

Przełom w karierze Bielera nastąpił w sezonie 2003/2004. To właśnie wtedy, 25 stycznia 2004 roku w japońskim Sapporo po raz pierwszy stanął na podium zawodów pucharowych, zajmując trzecie miejsce w starcie masowym. Na podium stanął także dwa dni później, kiedy zajął trzecie miejsce w sprincie. W klasyfikacji generalnej zajął ponownie dziewiąte miejsce. Dobrą formę prezentował także w lecie 2004 roku, zajmując drugie miejsce w klasyfikacji końcowej siódmej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej. W pięciu konkursach indywidualnych dwukrotnie stawał na podium, w tym 29 sierpnia w Steinbach zwyciężył w sprincie. Na dziewiątej pozycji ukończył także sezon 2004/2005, choć tym razem ani razu nie stanął na podium. Najlepszy wynik osiągnął 4 grudnia 2004 roku w Trondheim, kiedy był czwarty w Gundersenie. Kolejny drużynowy medal wywalczył razem z Gruberem, Kreinerem i Gottwaldem podczas mistrzostw świata w Oberstdorfie w 2005 roku. Po skokach byli na drugim miejscu, o 19 sekund za Norwegami i 17 sekund przed Amerykanami. Nie dogonili reprezentantów Norwegii, a dodatkowo szybko dogonili ich Niemcy. Na mecie do Norwegów, którzy sięgnęli po złoto Austriacy stracili 7.4 sekundy, a walkę o srebrny medal przegrali z Niemcami na ostatnich metrach o zaledwie 0.3 sekundy. W Gundersenie był trzeci w skokach, jednak ponownie nie utrzymał tego miejsca na trasie biegu, ostatecznie zajmując jedenaste miejsce. Podobnie sytuacja wyglądała w sprincie, z tym że Austriak spadł z trzeciego aż na czternaste miejsce.

W lecie 2005 roku zwyciężył w ósmej edycji LGP. Bieler zwyciężył w dwóch z czterech konkursów indywidualnych, wyprzedzając w klasyfikacji końcowej Michaela Grubera oraz Norwega Pettera Tande. Najważniejszym punktem sezonu 2005/2006 były igrzyska olimpijskie w Turynie w 2006 roku. W zawodach drużynowych Austriacy w składzie: Michael Gruber, Mario Stecher, Felix Gottwald i Christoph Bieler wywalczyli tytuł mistrzów olimpijskich. Ekipa austriacka po skokach znalazła się na drugim miejscu ze startą 10 sekund do prowadzącej reprezentacji Niemiec. Na trasie biegowej byli jednak najlepsi, wyprzedzając Niemców o ponad 15 sekund i Finów o ponad 26 sekund. Indywidualnie lepiej wypadł w Gundersenie, w którym był ostatecznie trzynasty, mimo iż zajmował piątą pozycję po skokach. W rywalizacji pucharowej czterokrotnie stawał na podium: 6 stycznia w Schonach był drugi w Gundersenie, 14 stycznia w Val di Fiemme był trzeci w starcie masowym, 29 stycznia w Seefeld był trzeci w Gundersenie, a 18 marca w Sapporo był ponownie trzeci w starcie masowym. W klasyfikacji generalnej dało mu to ósmą pozycję.

Latem 2006 roku zwyciężył w dziewiątej edycji LGP. Wygrał dwa z czterech konkursów i wyraźnie wyprzedził w klasyfikacji swoich rodaków: drugiego Mario Stechera oraz trzeciego Felixa Gottwalda. W sezonie 2006/2007 osiągnął najlepsze wyniki w historii swoich startów w Pucharze Świata. Pięciokrotnie stawał na podium, przy czym 3 grudnia 2006 roku w Lillehammer odniósł swoje pierwsze zwycięstwo wygrywając sprint. W sezonie tym najlepszy był także w starach masowych 16 grudnia w Ramsau i 19 stycznia 2007 roku w Tesero. W klasyfikacji generalnej zajął czwarte miejsce, tracąc do trzeciego Magnusa Moana z Norwegii tylko 5 punktów. mistrzostwa świata w Sapporo w 2007 roku były pierwszą dużą imprezą od 6 lat, na której nie zdobył żadnego medalu. W konkursie drużynowym wraz z kolegami zajął czwarte miejsce. Austriacy przegrali walkę o brązowy medal z Norwegami o zaledwie 0,4 sekundy. W startach indywidualnych znacznie lepiej wypadł w zawodach metodą Gundersena, zajmując trzecie miejsce po skokach. Na trasę biegu wyruszył 22 sekundy za prowadzącym Francuzem Jasonem Lamy-Chappuis i 10 sekund za Finem Anssim Koivurantą. W biegu wyprzedził Francuza, jednak Fina nie dogonił. Dodatkowo został minięty przez Niemca Ronny'ego Ackermanna i Amerykanina Billa Demonga, co sprawiło, że na mecie biegu był czwarty.

Kolejny sezon zakończył na szóstym miejscu. Na podium stawał pięciokrotnie, w tym 9 grudnia 2007 roku w Trondheim oraz 26 stycznia 2008 roku w Seefeld był najlepszy w sprincie. Zajął także drugie miejsce w Gundersenie 8 marca w Oslo, a 30 listopada 2007 roku w Ruce i 27 stycznia 2008 roku w Seefeld zajmował trzecie miejsce odpowiednio w Gundersenie i sprincie. Ostatni raz na podium zawodów Pucharu Świata stanął w sezonie 2008/2009. Miało to miejsce 1 lutego 2009 roku w Chaux-Neuve, gdzie był drugi w Gundersenie. Dobrze prezentował się także na mistrzostwach świata w Libercu w lutym 2009 roku. Indywidualnie zajął między innymi szóste miejsce w starcie masowym oraz ósme w Gundersenie na normalnej skoczni. W konkursie drużynowym Austriacy w składzie: Bernhard Gruber, Wilhelm Denifl, Christoph Bieler i Mario Stecher zajęli piąte miejsce. Był to najsłabszy występ reprezentacji Austrii w sztafecie od mistrzostw świata w Ramsau w 1999 roku.

W sezonach 2009/2010 i 2010/2011 w klasyfikacji generalnej plasował się poza czołową dziesiątką. Wziął także udział w igrzyskach olimpijskich w Vancouver w 2010 roku, gdzie startował jednak tylko w konkursach indywidualnych. W zawodach metodą Gundersena na dużej skoczni był dziesiąty, chociaż do biegu przystępował z czwartej pozycji. Na normalnym obiekcie po skokach był trzeci, jednak w biegu uzyskał dopiero 34. czas, co spowodowało, że rywalizację ukończył na 25. pozycji. Na mistrzostwach świata w Oslo w 2011 roku nie wystartował.

W lutym w 2013 roku brał udział w mistrzostwach świata w Val di Fiemme, zajmując ósme miejsce na normalnej skoczni oraz szesnaste na dużej. Nie startował w konkurencjach drużynowych. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Soczi wspólnie z Lukasem Klapferem, Mario Stecherem i Bernhardem Gruberem zdobył brązowy medal w drużynie. W startach indywidualnych był jedenasty w konkursie na normalnej skoczni, a na dużej uplasował się sześć pozycji niżej.

Na mistrzostwach świata w Falun w 2015 roku zajął 19 pozycję na dużej skoczni. Po sezonie 2014/2015 postanowił zakończyć sportową karierę.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie   edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
19. 14 lutego 1998   Nagano Gundersen K-90/15 km 41:21,1 +3:34,4   Bjarte Engen Vik
4. 20 lutego 1998   Nagano Sztafeta K-90/4x5 km[2] 54:11,5 +1:53,1   Norwegia
15. 9 lutego 2002   Salt Lake City Gundersen K-90/15 km 39:11,7 +3:09,4   Samppa Lajunen
3.  14 lutego 2002   Salt Lake City Sztafeta K-90/4x5 km[3] 48:42,2 +11,0   Finlandia
16. 21 lutego 2002   Salt Lake City Sprint K-120/7.5 km 16:40,1 +1:21,5   Samppa Lajunen
13. 11 lutego 2006   Pragelato Gundersen HS106/15 km 39:44,6 +2:06,7   Georg Hettich
1.  15 lutego 2006   Pragelato Sztafeta HS134/4x5 km[4] 49:52,6 - -
23. 21 lutego 2006   Pragelato Sprint HS134/7,5 km 18:29,0 +1:15,0   Felix Gottwald
25. 14 lutego 2010   Vancouver Gundersen HS106/10 km 25:47,1 +1:26,9   Jason Lamy Chappuis
10. 25 lutego 2010   Vancouver Gundersen HS140/10 km 25:32,9 +48,8   Bill Demong
11. 12 lutego 2014   Soczi Gundersen HS106/10 km 23:50,2 +40,2   Eric Frenzel
17. 18 lutego 2014   Soczi Gundersen HS140/10 km 22:45,5 +1:06,4   Jørgen Gråbak
3.  21 lutego 2014   Soczi Sztafeta HS140/4x5 km[5] 47:13,5 +3,4   Norwegia

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
26. 15 lutego 2001   Lahti Gundersen K-90/15 km 39:26,7 ?   Bjarte Engen Vik
6. 21 lutego 2003   Val di Fiemme Gundersen K-95/15 km 37:54,2 +1:56,2   Ronny Ackermann
1.  24 lutego 2003   Val di Fiemme Sztafeta K-95/4x5 km[6] 47:23,9 - -
13. 28 lutego 2003   Val di Fiemme Sprint K-120/7,5 km 18:47,8 +57,2   Johnny Spillane
11. 18 lutego 2005   Oberstdorf Gundersen HS100/15 km 38:56,2 +54,2   Ronny Ackermann
3.  23 lutego 2005   Oberstdorf Sztafeta HS137/4x5 km[7] 49:45,5 +7,4   Norwegia
14. 27 lutego 2005   Oberstdorf Sprint HS137/7,5 km 20:15,6 +1:27,7   Ronny Ackermann
16. 23 lutego 2007   Sapporo Sprint HS134/7,5 km 17:40,2 +2:04,0   Hannu Manninen
4. 25 lutego 2007   Sapporo Sztafeta HS134/4x5 km[8] 49:14,9 +1:12,4   Finlandia
4. 3 marca 2007   Sapporo Gundersen HS100/15 km 38:35,6 +59,3   Ronny Ackermann
6. 20 lutego 2009   Liberec Start masowy HS100/10 km 276,0 pkt -19,3 pkt   Todd Lodwick
8. 22 lutego 2009   Liberec Gundersen HS100/10 km 24:22,3 +1:22,7   Todd Lodwick
5. 26 lutego 2009   Liberec Sztafeta HS134/4x5 km[9] 48:32,3 +1:05,0   Japonia
47. 28 lutego 2009   Liberec Gundersen HS134/10 km 23:36,6 +4:36,9   Bill Demong
19. 26 lutego 2015   Falun Gundersen HS134/10 km 22:45,8 +59,3   Bernhard Gruber

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
3.  14 lutego 1997   Canmore Sztafeta K-89/3x5 km[10] ? ?   Francja

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 25 stycznia 2004   Sapporo Start masowy K120/10 km 244.8 pkt 3. -11.7 pkt   Hannu Manninen
2. 27 stycznia 2004   Sapporo Sprint K120/7.5 km 18:50.6 min 3. +10.4 s   Hannu Manninen
3. 6 stycznia 2006   Schonach Gundersen HS96/15 km 35:18.1 min 2. +21.5 s   Hannu Manninen
4. 14 stycznia 2006   Val di Fiemme Start masowy HS134/10 km 243.0 pkt 3. -1.0 pkt   Hannu Manninen
5. 29 stycznia 2006   Seefeld Gundersen HS100/15 km 37:40.3 min 3. +17.5 s   Hannu Manninen
6. 18 marca 2006   Sapporo Start masowy HS134/10 km 247.1 pkt 3. -19.9 pkt   Hannu Manninen
7. 3 grudnia 2006   Lillehammer Sprint HS138/7.5 km 17:30.8 min 1. - -
8. 16 grudnia 2006   Ramsau Start masowy HS98/10 km 265.0 pkt 1. - -
9. 13 stycznia 2007   Tesero Start masowy HS106/10 km 241.7 pkt 1. - -
10. 30 listopada 2007   Ruka Gundersen HS142/15 km 40:54.8 min 3. +14.3 s   Ronny Ackermann
11. 9 grudnia 2007   Trondheim Sprint HS131/7.5 km 19:36.0 min 1. - -
12. 26 stycznia 2008   Seefeld Sprint HS100/7.5 km 19:33.9 min 1. - -
13. 27 stycznia 2008   Seefeld Sprint HS100/7.5 km 18:01.6 min 3. +8.7 s   Jason Lamy Chappuis
14. 8 marca 2008   Oslo Gundersen HS128/15 km 39:33.1 min 2. +39.8 s   Bernhard Gruber
15. 1 lutego 2009   Chaux-Neuve Gundersen HS100/10 km 27:29.4 min 2. +4.0 s   Anssi Koivuranta
16. 9 lutego 2013   Ałmaty Gundersen HS140/10 km 25:09.6 min 3. +10.2 s   Björn Kircheisen
17. 10 lutego 2013   Ałmaty Gundersen HS140/10 km 25:31.0 min 1. - -

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 7 lutego 1996   Hinterzarten Gundersen K90/15 km ? 1. - -
2. 23 lutego 1996   Calgary Gundersen K120/15 km ? 3. ?   Andrea Cecon
3. 10 marca 1996   Szczyrk Gundersen K90/15 km ? 3. ?   František Máka
4. 18 grudnia 1996   Rovaniemi Gundersen K120/15 km ? 2. ?   Walerij Stoljarow
5. 21 marca 1996   Zakopane Gundersen K120/15 km ? 1. - -
6. 13 stycznia 2000   Lake Placid Sprint K120/7.5 km ? 1. - -
7. 14 stycznia 2000   Lake Placid Sprint K120/7.5 km ? 1. - -
8. 19 stycznia 2000   Calgary Gundersen K90/15 km ? 1. - -
9. 5 lutego 2000   Andelsbuch Gundersen K90/15 km ? 1. - -
10. 11 lutego 2000   Mislinja Sprint K90/7.5 km ? 1. - -
11. 12 lutego 2000   Mislinja Gundersen K90/15 km ? 1. - -
12. 6 lutego 2011   Eisenerz Gundersen HS100/10 km 22:44.4 min 2. +6.6 s   Lukas Klapfer

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 27 sierpnia 2004   Harrachov Gundersen HS100/15 km ? 3. +28.6 s   Todd Lodwick
2. 29 sierpnia 2004   Steinbach Sprint HS140/9 km ? 1. - -
3. 2 września 2005   Bischofshofen Gundersen HS140/15 km 34:13.2 min 1. - -
4. 4 września 2005   Steinbach Sprint HS140/7.5 km 18:22.7 min 1. - -
5. 18 sierpnia 2006   Kandersteg Gundersen HS98/15 km 28:44.3 min 1. - -
6. 25 sierpnia 2006   Steinbach Gundersen HS140/15 km 33:18.0 min 1. - -
7. 10 sierpnia 2009   Val di Fiemme Gundersen HS134/10 km 22:57.3 min 1. - -
8. 31 sierpnia 2011   Liberec Gundersen NH HS134/10 km 25:19.0 min 1. - -

Przypisy edytuj

  1. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2022-03-24].
  2. ↑ Skład drużyny: Christoph Eugen, Christoph Bieler, Mario Stecher, Felix Gottwald
  3. ↑ Skład drużyny: Christoph Bieler, Michael Gruber, Mario Stecher, Felix Gottwald
  4. ↑ Skład drużyny: Michael Gruber, Christoph Bieler, Mario Stecher, Felix Gottwald
  5. ↑ Skład drużyny: Lukas Klapfer, Christoph Bieler, Mario Stecher, Bernhard Gruber
  6. ↑ Skład drużyny: Michael Gruber, Wilhelm Denifl, Christoph Bieler, Felix Gottwald
  7. ↑ Skład drużyny: Michael Gruber, Christoph Bieler, David Kreiner, Felix Gottwald
  8. ↑ Skład drużyny: Christoph Bieler, David Kreiner, Mario Stecher, Felix Gottwald
  9. ↑ Skład drużyny: Bernhard Gruber, Wilhelm Denifl, Christoph Bieler, Mario Stecher
  10. ↑ Skład drużyny: Michael Gruber, David Kreiner, Christoph Bieler

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Christoph_Bieler&oldid=72800970”